Zonder erbij stil te staan heb ik hoop gevoeld
Moeder werd ik niet zomaar. Ik maakte een grote omweg: van IUI naar IVF, van pre-eclampsie naar verlies, van adoptie naar IVF in het buitenland en uiteindelijk een natuurlijke zwangerschap. Die laatste zwangerschap gaf zorgen en mondde uit in vroeggeboorte. Ik veranderde. Mijn veerkracht kreeg eerst een enorme optater en later een flinke boost.
6 jaar wijzer
Ruim 6 jaar wijzer, kijk ik naar de zon die naar binnen schijnt en van die mooie banen trekt dwars door de rommelige woonkamer. Ik zie stofdeeltjes dwarrelen en ik merk op: ik zou de ramen moeten zemen. Rommelig. Dat was even wennen, maar sinds de peuter zijn fantasie heeft ontdekt woon ik tussen de boten onder het aanrechtblad, hutten achter de gordijnen en moet ik om de trein van stoelen heen lopen.
Dit is zomaar een vrije dag. Een dag zoals ik mij voorstelde toen ik 6 jaar lang droomde van een dag als deze. En nu is hij daar.
hopen is zeker weten dat iets zinvol is, ongeacht de afloop
Ik heb hoop gevoeld
Toen jakkerde ik maar door. Het overkwam me. Ik had een doel en daarvoor moest ik door allerlei hoepels springen. Dus ik sprong. Zonder echt na te denken of erbij stil te staan. Zonder te voelen. Nu denk ik: hoe deed ik dat dan? Hoe kan het dat ik niet opgaf?
Diep van binnen heb ik al die tijd hoop gevoeld.
Ik kon er toen niet bij, het niet benoemen. Want toen dacht ik bij het woord hoop aan zoiets als een verwachting of verlangen dat er iets zou gaan gebeuren dat alles goed zou maken. Een beloning. Het had voor mij een motiverende klank, een drive om mijn doel te bereiken en obstakels te overwinnen. Maar hoewel ik wel zo te werk ging, zo zag ik mijn reis naar het moederschap niet. Tot ik een nieuwe definitie van hoop leerde: hopen is zeker weten dat iets zinvol is, ongeacht de afloop*.
Weten dat het zinvol was
En dit komt binnen. Want zo was het. Alles was zinvol, ook nu ik de afloop ken. Want hoewel die vandaag zo mooi is, mist er ook een tweede jongetje en draag ik nog altijd kleine littekens mee zowel lichamelijk als mentaal nadat ik zelf zo ziek werd.
Het was zinvol. Elke stap. Elk besluit. Ieder moment. Had ik het toen maar naast diep van binnen te weten ook beseft. Dan had ik iets gehad om mij aan vast te houden.
Voor mij was het zinvol, en ik zou willen dat het voor jou na nu ook zo voelt. Dat je even stil komt te staan tijdens je achtbaanrit – hoe die ook mag gaan – je voeten op de grond kunt zetten, je tenen wiebelt en ze dan weer stil houdt. Dat je in- en uitademt en weet dat het ook voor jou zinvol is.
—
Foto: Anders dan verwacht
Bron: Maes, J & Modderman, H. (2021). Handboek rouw, rouwbegeleiding, rouwtherapie, tussen preventie en interventie (4de druk)
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?