Heb je hulp nodig? Vraag het!

Vind jij het ook zo moeilijk om hulp te vragen? Voelt het als een zwakte of denk je dat je een domme vraag stelt? Ben je bang dat mensen je afwijzen als je hen vraagt je te helpen? Dan is dit artikel voor jou.

Als het je allemaal teveel wordt, spelen er doorgaans een aantal verschillende dingen. Allereerst maakt je hoofd overuren. Je wordt getergd door zorgen, onzekerheid, verdriet of angst. Je bent op zoek naar antwoorden en zekerheid. Ten tweede begint je lichaam tegen te werken. Denk aan pijn in je rug, veel griepjes of snel verkouden, hoofdpijn en vermoeidheid. Misschien slaap je zelfs slecht. En tot slot leveren dagelijkse bezigheden onnodig veel stress op.  

Deze opeenstapeling voelt niet goed, je ziet door de bomen het bos niet meer en als je te lang zo doorgaat neemt paniek de overhand. Het is tijd om hulp in te schakelen.

Om hulp vragen, hoe doe je dat?

In een overduidelijk zware periode willen veel mensen, variërend van professionals tot vrienden, familie en zelfs collega’s, helpen. Wat we alleen voor het gemak vergeten, is dat onze omgeving niet weet dat ze kunnen helpen of ze weten niet waarmee ze kunnen helpen. Daar zul je hen in moeten sturen. Hieronder vind je bruikbare tips waarmee jij jouw omgeving kan helpen om jou te helpen.

Maak een lijst: waarmee wil jij geholpen worden?

Kleine taken op je lijstje die stress opleveren zijn eenvoudig uit handen te geven. Zet alle taken die je kunt bedenken op papier. Dat kan van alles zijn, denk aan het repareren van je fiets tot medicijnen ophalen in het ziekenhuis. Welke taken hebben prioriteit en wie kan je het beste helpen met welke klus?

Wees duidelijk wanneer je klusjes uit handen geeft

Stel je hulpvraag en wees daarin duidelijk. Vertel wat je bedoelt, wat er moet gebeuren, voor welke datum (mocht dat relevant zijn) en waarom jij het nu niet kunt.

Hoe concreter je bent, hoe minder vragen je er over krijgt. Je hebt er immers niets aan als iemand een taak van je overneemt en je daarna meerdere keren vragen stelt. Door specifiek te zijn betekent uit handen geven ook echt uit handen geven.

Wacht niet te lang

Door op tijd aan de bel te trekken, zorg je er voor dat je een ander niet opzadelt met jouw paniek. Je hebt tijd en ruimte om uit te leggen wat er aan de hand is en waarmee je geholpen wilt worden. De ander krijgt dan ook de kans om je te helpen in een voor jullie beiden haalbare periode.

Vraag iemand om met jou te praten

Vind je het moeilijk om uit jezelf te vertellen wat er in je hoofd omgaat? Vraag aan je omgeving of zij je actief vragen kunnen stellen over dat wat er nu speelt. Laat hen weten welke vragen zij moeten stellen en waarover.

Waarschijnlijk hebben zij er al die tijd niet veel naar willen vragen, zijn ze bang je verdrietig te maken of dachten ze dat het redelijk goed met je ging. Door hen er op te wijzen dat zij je kunnen helpen door je een vraag te stellen, worden gesprekken betekenisvol en kun jij je verhaal kwijt.

Zoek tevens een therapeut, coach of vraag een consult aan bij een arts. Praat met professionals. Zij kunnen je doorverwijzen, medische termen uitleggen of een therapietraject voorstellen om e.e.a te verwerken.

Laat collega’s werk overnemen

Ben je aan het werk? Vergeet dan niet ook daar iemand in vertrouwen te nemen. Hoewel het misschien goed gaat en je het juist fijn vindt om te focussen op andere zaken, kun je in deze periode anders reageren dan je collega’s van je gewend zijn. Juist dan is het prettig als iemand weet wat er speelt. Wie weet bestaan er creatieve oplossingen om tijdelijk minder te werken of taken te verdelen.

Bij wie kun je terecht

• In het ziekenhuis kun je praten met medisch maatschappelijk werkers of een medisch psycholoog. Zij kennen veel termen, aandoeningen of bijwerkingen. Zo niet, dan is het voor hen snel na te vragen wat normaal is in jouw situatie. Bovendien snappen zij de stress rondom ziekenhuisbezoeken, diagnoses, lichamelijke veranderingen en complicaties, intensive care opnames, Ronald McDonald Huizen, operaties en angsten etc. Zij kunnen ook meeluisteren tijdens gesprekken met artsen en informatie voor je inwinnen.
• De gynaecoloog kan met je meedenken over het zwanger worden en blijven. Hij of zij kan je doorverwijzen voor testen en specialistische echo’s.
• Kinderartsen en kinderchirurgen vertellen graag al tijdens je zwangerschap wat je te wachten staat als je een kind verwacht die extra zorg nodig heeft. Zij weten alles van het ziektebeeld, kunnen je haarfijn uitleggen welke route zij straks zullen bewandelen en met welke andere specialistische ziekenhuizen wordt samengewerkt. Ook kunnen zij je soms zelfs in contact brengen met andere ouders of kennen zij patiëntenverenigingen.
• Ga op zoek naar gespecialiseerde therapeuten en coaches. Kijk wat jij nodig hebt en vraag een kennismakingsgesprek aan. Is er geen klik? Dan zoek je door. Het werkt beter als je een redelijke klik hebt en de juiste therapie volgt. Via een brief van de huisarts kun je wellicht proberen wachtlijsten te omzeilen.
• Er zijn verloskundigenpraktijken en doula’s die met je praten over (het opnieuw) zwanger worden of je bij de hand nemen als een zwangerschap medisch wordt. Niet iedere praktijk heeft hier de tijd of kennis voor, vraag dus naar de mogelijkheden.
• Je huisarts kan een goed luisterend oor bieden en je doorverwijzen naar bijvoorbeeld GGZ psychologie of het ziekenhuis.
• Vrienden of familie kunnen heel goed luisteren. Keer op keer moet je je verhaal bij hun kwijt kunnen. Selecteer een klein groepje bij wie jij je veilig voelt en start met praten. Misschien kunnen ze meedenken of hebben ze een goed idee waar jij weer mee verder kunt?
• Je werkgever is verplicht met je mee te denken over werkdruk, tijdelijk minder werken of helemaal niet meer werken.

Hulp aannemen is een kunst

Nu je erkent dat je hulp nodig hebt en je iemand hebt gevraagd om je bij te staan in deze periode, moet je deze hulp natuurlijk wel aannemen. En dat is bijna net zo moeilijk als erom vragen.

Erkennen dat je het niet alleen kunt, is geen teken van zwakte. Je laat juist zien dat je genoeg zelfkennis bezit om in te zien dat je het nu niet redt. Geen van de mensen in je omgeving of professionele hulpverlening zien je graag afglijden, ook jij wil dat niet. En dus is hulp vragen en aannemen het slimste wat je nu kunt doen.

Voelt het nog steeds moeilijk om hulp te vragen en/of aan te nemen? Vergeet dan niet dat anderen graag helpen. Het is fijn om iets voor iemand te kunnen betekenen en te weten dat je kennis, je luisterend oor, je kunde of je oplossingsgerichtheid worden gewaardeerd. Jouw hulpvraag doet een ander plezier.

TIP

De Amerikaanse Heidi Grant, Chief Science Officer aan het NeuroLeadership Institute sprak onlangs over hoe je om hulp moet vragen.

—
Foto: Brooke Cagle via Unsplash

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?