Wel of niet feliciteren. Wat zeg je als een baby overlijdt?

Wat zeg je als een baby overlijdt? Bij de geboorte van een baby feliciteer je de kersverse ouders. Je stuurt een vrolijk kaartje en/of gaat langs met een cadeautje en een mooie bos bloemen. Je vergeet een ouder broertje of zusje niet, eet beschuit met muisjes en je vraagt naar het bevallingsverhaal. Soms loopt alles anders en lijken de voor ons oh zo gewone etiquette ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Wat zeg je als een baby voor, tijdens of kort na de geboorte overlijdt?

De zwangerschap verliep misschien al onzeker, de baby werd plotseling stil geboren, kwam veel te vroeg of overleed na enkele weken of zelfs maanden. Wat er ook gebeurde, de schrik zit er goed in. Je wilt graag iets doen, laten weten dat je meeleeft maar wat zeg je? Het is heel begrijpelijk dat je twijfelt. Moet je condoleren? Niets zeggen en overgaan tot het aanbieden van (praktische) hulp? Of feliciteer je de ouders?

Felicitatie wordt gemist

Na een rondvraag blijkt dat ouders juist die felicitatie hebben gemist. Naast het verlies bestaat namelijk ook trots en bovenal liefde. Want wat was deze baby geliefd, mooi en herkenbaar voor deze ouders. Normaal vier je dat moment met je familie en beste vrienden. Nu is het oorverdovend stil.

Wat zeg je als een baby overlijdt?

Laat zien dat jij die trots en liefde ziet. Hieronder een aantal dingen die je kunt zeggen, of schrijven:

• Wat een mooi jongetje/meisje, en wat is hij/zij geliefd.
• Het klinkt misschien wat gek, maar mag ik jullie ook feliciteren met jullie prachtige zoon/dochter?
• Gefeliciteerd met de geboorte van jullie lieve jongen/meisje/baby naam, hij/zij zal worden gemist.
• Je bent moeder geworden van de mooiste en meest perfecte ziel, wat zul je trots zijn.
• Wat zal [naam baby] trots zijn op zijn sterke mama en papa.

Praten over het kind dat wordt gemist

Los van de felicitaties helpt het ook in deze eerste periode om over het kind te praten en over het leven dat gemist wordt. Je erkent hiermee de gebroken dromen. Je laat zien dat je begrijpt dat dit verlies niet overgaat, dat er geen “plekje voor te vinden is” maar dat het een leven lang meereist.

Naar foto’s kijken

Als er foto’s zijn, vraag er dan naar. Vertel wat je ziet. De neus van papa, de lange vingers van mama. Hij of zij heeft de duidelijke kenmerken van de familie, zal vast en zeker lang zijn geworden of net zo blond als papa. Het kon niet missen dat zijn of haar stevige beentjes goed van pas waren gekomen bij het sporten en wat had het mooi geweest als hij of zij net zo creatief was geweest als mama. En ga zo maar door.

Fantaseren over hoe het leven eruit had gezien

Zijn er geen foto’s dan kun je natuurlijk praten over hoe je denkt dat de baby er uit had gezien of je kunt vertellen dat je graag samen had gespeeld, dat je had uitgekeken naar een bezoek aan de dierentuin, logeerpartijtjes of dat je graag had geholpen met huiswerk. Had je een cadeautje in huis, wie weet willen de ouders het alsnog ontvangen voor in een herinneringendoos. Het hoort toe aan dit kindje, ook al is hij of zij niet lijfelijk hier. Vraag het wel even van te voren.

Praten over de geboorte

Vraag de moeder naar haar geboorteverhaal. Vaak wordt daar overheen gestapt want ze zal er wel niet over willen praten. Het tegendeel is waar. Het is ook voor haar een bijzondere gebeurtenis. Het liep niet zoals ze had verwacht, maar praten doet haar goed. Het helpt in de verwerking. Datzelfde geldt soms ook voor haar partner.

Tot slot, bedenk even wat jouw rol is in deze situatie. Sta je dichtbij de ouders? Dan willen ze je waarschijnlijk betrekken in hun verlies. Je kunt langsgaan, luisteren, praten en/of praktische hulp bieden. Sta je wat verder van hen vandaan, dan is het slim om even af te wachten. Je kunt een kaartje sturen en aan anderen vragen die dichterbij staan of je iets kunt beteken.

—

Foto: Anders dan verwacht

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?