Week van de vruchtbaarheid: dat is het al 4 jaar lang

Het is de week van de vruchtbaarheid, en dus domineert het thema zwanger worden (en blijven) deze week de media. Misschien een onderwerp waar je weinig bij stilstaat. Iets waar je even aan moet wennen. Het is voor jou in elk geval tijdelijk. Vruchtbaarheid of eigenlijk het gebrek daaraan, domineert mijn gedachten iedere dag. En dat al vier jaar lang.

De week van de vruchtbaarheid is niet bedoeld voor mij

Ik ken het klappen van de zweep. Maand na maand staar ik naar een spierwitte zwangerschapstest. Ik zeg om de zoveel tijd: “laten we het ziekenhuis bellen en ons IVF-traject tijdelijk stopzetten. Want het is zo zwaar.” Een dag later is het ziekenhuis niet gebeld. Natuurlijk niet, de klok tikt.

Ik ken de hormonen die ik dagelijks inspuit. Ik weet ook dat ik de impact daarvan nooit meer ga vergeten. Ik ken de huilbuien na een ziekenhuisbezoek. De onzekerheid, het lange wachten en de miskraam: ik voel het en ik word er moe van.

Het is niet zo dat ik alleen in de eerste paar dagen van november stil sta bij onze wens. Nee, ik sta op met de wens om zwanger te worden en ik ga naar bed met de angst dat het misschien wel nooit gaat lukken.

Deze week is in het leven geroepen voor jou

Deze week is dus heel duidelijk niet bedoeld voor mij. Deze week is bedoeld voor de mensen die normaliter niet stilstaan bij de impact van ongewenste kinderloosheid. Hij is er voor iedereen die ons te pas en te onpas vraagt: “wanneer begin jij nu eens aan kinderen” of “wordt het niet eens tijd voor de tweede”?

Deze week is er voor de artsen

Artsen die zeggen: “we gaan u vandaag eens even zwanger maken”. En voor de stagiaires die ongemakkelijk meekijken tijdens inwendige echo’s op je tweede menstruatiedag.

Deze week is bedoeld voor de mensen die het onderwerp vruchtbaarheidsproblemen uit de weg gaan

Die blijven herhalen dat je gewoon op vakantie moet gaan. Dat je moet genieten van het ‘oefenen’. Dat het vanzelf komt als je er niet mee bezig bent. Of voor de mensen die er in geloven dat je je toekomst moet visualiseren en je jezelf dus zwanger moet denken. Want dan komt het je toe.

Deze week is nodig voor de moeders die zeggen dat het zo zwaar is, dat moederen

Dat ik van geluk mag spreken omdat ik kan gaan en staan waar ik wil. Wanneer ik wil. De vrouwen die zeggen dat ze jaloers zijn op die vrijheid. Om er daarna aan toe te voegen: “oh maar ik zou ze voor geen goud willen missen hoor”.

Deze week is er voor de vrienden en familie die over het probleem heenstappen

Die op de proppen komen met alternatieven als adoptie en pleegzorg. Of benadrukken dat je geen kind nodig hebt om gelukkig te zijn. Deze week bestaat om je beste vriendin ervan te overtuigen dat ze het je niet kwalijk mag nemen als je niet op haar babyshower verschijnt. Al dat babygeluk van een ander steekt, er zijn dagen dat je die pijn even niet wil opzoeken.

Deze week is voor bedrijven

Firma’s die het nodig vinden om reclames te maken over verzekeringen of vakanties met daarin een baby in de hoofdrol. En voor de programmamakers die ruimte maken voor het onderwerp “kinderwens” maar dan net niet dicht genoeg bij de waarheid komen. Bij de pijn als het niet lukt. Nooit lukt.

Aandacht voor een taboe

Gelukkig is er een week lang aandacht voor een taboe en voel ik mij heel even gezien. Ik ben blij met artsen die onderzoek doen naar vruchtbaarheidsproblemen. Ik ben blij met de media die in de week van de vruchtbaarheid een extra artikel publiceren. Blij met de vrienden en familie die het wel snappen. Ik zou alleen blijer zijn als meer mensen beseffen dat vruchtbaarheidsproblemen niet in een week zijn opgelost.

Erken een kind dat er niet is

Doe jezelf een plezier en verdiep je deze week in het onderwerp. Als jij er meer van weet, hoef ik mij niet meer te verdedigen. Dan kan ik mijn masker afzetten en hoef ik nooit meer met een grote glimlach te zeggen dat we nog niet toe zijn aan kinderen. Waar ik wel aan toe ben? Samen met mijn omgeving een kind erkennen dat er nog niet is.

En als je goed oplet, mij echt laat spreken, dan hoor je meer dan alleen frustratie, rouw en gemis. Je zult mijn kracht zien: ik doe dit al vier jaar lang met liefde. En als het moet, plak ik er nog vier jaar aan vast. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat ik iets heb te bieden. Aan jou, mijn partner en aan mijn toekomstige kind. Van mijn vastberadenheid valt heel wat te leren.

–

Gaby schreeft dit artikel speciaal voor de Week van de vruchtbaarheid 2019. Het werd gepubliceerd op de website van Freya. De vervulling van de kinderwens is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Freya is dé vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen.

Foto: Anthony Tran via Unsplash

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?