Wat je staat te wachten op de NICU – deze 11 moeders gingen je voor
“….Met een kans op vroeggeboorte”. De woorden hangen zwaar in de lucht. Je wrijft over je buik. En nu? Er wordt een rondleiding gepland op de afdeling neonatale intensive care (NICU). Daar worden alle kinderen opgevangen die tussen de 24 tot 30 weken zwangerschap, maar ook baby’s die later ter wereld komen met ernstige problemen komen hier terecht. In deze hectische en onzekere periode is dit artikel bedoeld voor jou mama. Om je moed in te spreken. Om je nu alvast te wijzen op de mooie momenten die je gaat beleven samen met je kind. Hier lees je wat je staat te wachten op de NICU.
Op Instagram vroeg ik: wil je je mooie herinneringen aan de NICU met me delen? Dat wat je trots maakte. Die keer dat je echt even kon lachen. Een wijze les van een verpleegkundige. Hoe trots je bent op jezelf…. Dingen waarvan je nu denkt: wow ik heb het toen niet gezien, maar wat was dat bijzonder! Hieronder vind je de meest waardevolle herinneringen van 7 andere vrouwen die je voor gingen. Ik hoop dat deze woorden je vertrouwen geven.
Door goed voor jezelf te zorgen, kun je er echt zijn voor je kind
“De herinnering die ik echt wil delen is iets dat de verpleegkundige tegen mij zei toen mijn kleine lieverd in de couveuse lag. Ze zei: ga jij ‘s nachts maar lekker proberen te slapen. Hele nachten maken, niet opstaan, geen wekker zetten om te kolven, alleen maar slapen. Wij zorgen voor je zoon. Nu moet je ook goed voor jezelf zorgen, slapen en uitrusten zodat je er morgen weer voor hem bent. Dat heeft hij nodig en jij ook. Die rust en liefde die voelt hij en doet hem goed. Het was niet makkelijk, maar toen ik me er aan had overgegeven, heb ik ‘s nachts geslapen als os en kon ik er de volgende dag weer helemaal moeder zijn.”
Die eerste keer aan de borst
“Ik vergeet het nooit meer. Het zoeken naar de tepel, het ging bijna als vanzelf. Dat eerste voorzichtige gesabbel. Ik had niet voldoende melk en het is bij een paar keer proberen gebleven maar ik vind het zo bijzonder.”
“De eerste keer dat mijn meisje aan mijn borst dronk, zij het een paar slokjes, nadat de verpleegkundige had gezegd dat ze daar echt nog te jong en klein voor was (34+2, 1800gr).
Wat was ik trots! En wat voelde ik me fijn dat ik mijn eigen kindje beter kende dan dat zij dat deed!”
“De eerste keer dat beide kinderen aan de borst konden drinken. Ze waren daarna weliswaar helemaal gesloopt maar ze deden het! Wat een wilskracht.”
De humor zien in kleine dingen
“De grappigste herinnering vind ik nog dat er een verpleegkundige aan de couveuse van mijn dochter stond toen ik binnenkwam. Ze zag er wat ontredderd uit. Toen ik in de couveuse keek, lag mijn dochter ondersteboven tegen de rand in haar bed. Maar zo had de verpleegkundige haar eerder op de dag niet achtergelaten. Hoe kon ze nu in deze zeer onhandige positie zijn beland? Sindsdien had ze de bijnaam ‘juffrouw mier’ op de afdeling.. we hebben wel even gegierd van het lachen.. daarna zat ze steeds lekker strak ingestopt…”
“Ik heb gelachen toen onze zoon (na 4 dochters) in een boogje over ons heen plaste.”
Betrek dierbaren: zo gaat deze onwerkelijke periode ook voor hen leven
“Mijn eerste herinnering als oma: een telefoontje vanuit het ziekenhuis. Daarna een foto op de telefoon, een jongentje, heel klein met slangetjes. Ik heb gehuild, niet omdat ik niet blij was, maar angst om te verliezen en angst om zijn mama en papa. De webcam bij zijn bedje konden we met een app overal bekijken. Niet alleen zijn ouders keken dagelijks, hier stond hij ook dag en nacht aan.”
Vind hoop in kleine dingen
“Mijn dochter kreeg het RS virus, ze was zo ziek, maar toen ze mij een lachje schonk… Dat lachje vertelde mij zo veel! Het zei: ja mama, ik ben er nog en ik geef niet op!”
De eerste keer in bad
“Hij mocht in bad! Dit was een mijlpaal. Niet een beetje poedelen met een vochtig watje, maar echt in bad…. Mijn man liet zijn zoon langzaam zakken in het badje dat naast de couveuse stond. Maar onze jongen schrok zich een hoedje van al dat water, zijn ogen waren wijd open en hij greep met zijn beide handjes de arm van zijn papa vast. Toen kalmeerde hij en zag je hem ontspannen. Dat moment, zijn zoektocht naar een veilige arm die hem vast zou houden…..Wat kwam hij van ver en wat waren we apetrots en blij met deze dag.”
Ga op zoek naar die eerste karaktertrekken
“Dat mijn dochter zelf de sonde uit haar mond trok. Ze dacht waarschijnlijk ‘ja zo kan ik niet huilen, lachen of sabbelen. Er is geen plek voor een slang in mijn mond.’ De sonde moest dan maar door haar neus. Nu een jaar later zie ik een meisje dat gek is op babbelen, ze houdt van haar speen, eten en melk… er was dus ook echt geen plek voor die sonde in haar mondje. Achteraf vind ik dat ook heel bijzonder en mooi.”
“Ons jongetje trok af en toe verbaasd een wenkbrauw op. Als hij schrok van een aanraking, als iets hem niet zinde, als er ineens geluid was, als hij ons hoorde zingen… En nu is hij 2 en doet hij dat nog steeds.”
Meer weten? Wil je je voorbereiden, ben je benieuwd welke vragen je moet stellen aan artsen en verpleegkundigen of wil je de beste tips? Je bestelt de de gids Kraamtijd op de NICU – als magazine of ald download – nu hier.
Maar ligt die kraamperiode achter je en wil je die periode verwerken? 👇
—
Foto: Anders dan verwacht
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?