5 dingen die ik had willen weten voorafgaand aan mijn vruchtbaarheidsbehandelingen

Het is november 2020. Na een aantal gesprekken in het ziekenhuis en een handjevol onderzoeken startte iets meer dan drie jaar geleden onze eerste IVF-poging. Nu ik dit schrijf, ben ik net thuisgekomen van een herfstwandeling samen met mijn twee maanden oude baby. Ik trek de deur achter mij dicht en kijk naar mijn kind die tevreden in de wagen ligt te slapen. Soms kan ik niet anders dan even terugdenken aan die eerste ziekenhuisafspraak. Aan de start van IVF. Aan de eerste injecties en aan de eerste mislukte pogingen. Wat zijn er nu veel dingen ik had willen weten voorafgaand aan mijn vruchtbaarheidsbehandelingen.

Ik had nooit gedacht dat het lang zou duren voordat ik zwanger zou worden en al helemaal niet dat ik meerdere vruchtbaarheidsbehandelingen zou moeten ondergaan. In afgelopen drie jaar heb ik duizenden keren gedacht: “kon ik maar vooruit kijken. Dan weet ik tenminste of het zal lukken. Dat maakt alle medicatie, hormooninjecties, gesprekken en tranen een beetje goed.” Vooruitkijken kan helaas niet, wel kan ik nu terugkijken op wat was. Als ik vandaag mijn drie jaar jongere zelf zou tegenkomen, dan weet ik heel goed wat ik zou zeggen:

1 Er is meer in het leven dan die vruchtbaarheidsbehandelingen

Als je al een tijdje rondloopt met een uitblijvende kinderwens, dan is het moeilijk dat verlangen naast je neer te leggen. Zeker wanneer je de stap naar het ziekenhuis hebt gezet en onderzoek uitwijst dat je bent aangewezen op IUI, IVF of ICSI.

Er zit een groot grijs gebied tussen “de wens naast je neerleggen, doorgaan met leven en doen alsof er niets aan de hand is” en “obsessief bezig zijn met je kinderwens totdat het einddoel is bereikt”. Ik koos voor het laatste. Achteraf gezien weet ik zeker dat ik de afgelopen jaren gelukkiger was geweest als ik er een beetje tussenin was gaan zitten. Mijn advies aan mijn jongere zelf: ga er hoe dan ook op uit, blijf niet weg van een feestje, leg uit waarom je het moeilijk vindt om naar een babyshower te gaan maar ga wel, koop die mooie jurk ook al verandert je lichaam door de hormonen, geniet van je vakantie zonder te denken “nu ben ik ontspannen dus lukt het”, heb elkaar lief ook op de dagen dat “het” niet hoeft.

Lach meer. Leef minder krampachtig. Je kunt de uitkomst van een traject (bijna) niet beïnvloeden. Je mag meer overlaten aan het toeval.

2 Niet iedereen is tegen je

Ten eerste is niet iedere zwangere vrouw je vijand. Je weet niet wat zij heeft moeten doen om zwanger te worden en te blijven. Je mag best eens jaloers zijn of tegen jezelf zeggen “was ik dat maar met die mooie buik”. Maar laat het daarbij.

Ten tweede zullen niet alle vrienden, familie en collega’s je snappen. Ze zullen zich niet echt kunnen inleven in je verdriet, frustratie en je allesomvattende wens. Maar ook zij zijn niet tegen je. Probeer misplaatste opmerkingen naast je neer te leggen. Ze bedoelen het vaker goed dan slecht.

3 Geloof

Blijf geloven in je lijf, ook als alles tegenzit. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vier de successen en mijlpalen. Ook als ze heel klein zijn. Zonder hoop en zonder vertrouwen in je lijf maak je het jezelf onnodig moeilijk.

4 Mentaal krijg je het zwaar

Mijn arts zei destijds dat de vruchtbaarheidsbehandelingen fysiek goed te doen zijn. De injecties leer je zelf zetten en na een week ben je er aan gewend. De onderzoeken en echo’s vragen veel van je agenda maar zijn niet heel vervelend. De eicelpunctie is naar maar je bent er ook zo weer vanaf. Hij waarschuwde mij destijds wel voor de mentale druk tijdens een vruchtbaarheidstraject. Toen wuifde ik het weg. Ik ging er vanuit dat ik dit klusje wel even zou klaren. Het waren de injecties waar ik tegenop zag.

Mijn arts had 100% gelijk. De prikken waren na een poosje een fluitje van een cent. Ja, het deed wel eens pijn en ik liep rond met een buik vol blauwe plekken. Maar het was goed te doen. Mentaal had ik het veel zwaarder. Alles maakte mij onzeker. Ik was bang dat het niet ging lukken. Ik was boos op de wereld inclusief mijn partner. En ik was moe. Heel erg moe. Allemaal fijne bijwerkingen van een overdosis aan hormonen. Als er een korte adempauze werd ingelast tussen twee vruchtbaarheidsbehandelingen, dan voelde ik het verschil. De vrouw met en de vrouw zonder hormonen. Het was alsof het licht weer aanging.

Als ik het over moest doen, dan zou ik mijzelf adviseren wat vaker achterover te leunen. Probeer een uurtje eerder te stoppen met werken. Zeg verplichtingen ‘s avonds of in het weekend af als je hoofd er echt niet naar staat. Drink een kop thee in het zonnetje in plaats van te stofzuigen of de vaatwasser leeg te ruimen. Dat kan best een keertje wachten. Je hoeft niet alle ballen in de lucht te houden. Dit traject vraagt veel. Wees lief voor jezelf en plan een extra massage, afspraak bij de kapper, etentje, stappen met vriendinnen of dagje weg in.

5 Wat de vruchtbaarheidsbehandelingen mij leerden

Als ik nu terugkijk, heeft deze periode mij veranderd. Er waren behoorlijk wat tegenslagen. Het is zwaar, verdrietig en vermoeiend geweest. Dat doet wat met een mens. Aan de andere kant heb ik ook beter leren relativeren. Ik weet nu wat ik aan mijn partner heb (knappe jongen die ons nu nog uit elkaar krijgt), ik heb gezien hoe moedig ik kan zijn en ik weet nu zeker dat ik bergen kan verzetten. Ik val niet zomaar om. Kortom, ik heb heel veel waardering voor de vrouw die ik ben geworden.

–

Foto: Anders dan verwacht

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?