Rouw om mijn baby, toen en nu
Mijn zoon overleed zes dagen na zijn geboorte. Ik stortte in een diep dal dat rouw heet. Wat iedereen mij toen vertelde maar wat ik niet wilde geloven was waar. Rouw verandert over de jaren. Het gaat van donker naar licht en van hard naar zacht. Het kent ups en downs maar als je er de tijd voor neemt, dan kom je weer boven. Inmiddels zijn we een aantal jaar verder, ik verhuisde, veranderde van werk en kreeg ik een tweede zoon. Ik neem je mee in mijn rouw om mijn baby.
Toen rouw nog rauw was
Ik was een schim van wie ik was. Ik hoopte dat ik mijn oude ik snel terug vond. Als ik maar weer gewoon ging doen wat ik altijd deed: werken, naar concerten, uit eten met vriendinnen, dagje sauna… dan zou ik mezelf weer worden. Toch? Maar het maakte niet uit wat ik deed.
Rouw had de overhand. Het zat hem in:
De woede bij het zien van iedere gevulde kinderwagen. De razende jaloezie voor vriendinnen, kennissen, collega’s, familie… ik gunde niemand dat geluk wat ik miste. dat korte en eenvoudige mantra: ik moet je handje vasthouden. Het wandelen in het bos met pannenkoeken toe, maar er geen minuut van genieten. De tranen van frustratie in de bloemenstal: geen bloem was goed genoeg voor zijn gedenkplek. Mijzelf verliezen en geen oog meer hebben voor hoe ik er uit zag. Het huilen op het toilet. De vergeetachtigheid en concentratieproblemen. Het te snel weer gaan werken en herstel na de zwangerschap overslaan. Nergens naar uit kunnen kijken. Eindeloos slechte series bingen. Het intens opzien tegen sinterklaas en kerst. De kleine gebaren van de liefsten: een bloemetje of een kaartje met daarop de naam van mijn zoon. Iedere avond zijn kaarsje branden. De cursus volgen omdat je dat vroeger ook leuk had gevonden, maar er geen woord van meekrijgen. Het willen vluchten. De wens opnieuw zwanger te zijn: nu. Het niet kunnen afsluiten, geen urn willen vinden en zijn as veel te lang bewaren in een doos. Het stil zijn. Alleen zijn. Ellendig zijn. Niets meer willen.
Rouw wordt minder hard, hoe het nu is
Wat ik toen niet wist, is dat ik nooit meer de oude zou worden. Delen van de oude ik zijn er nog: ik ben nog even gedreven, ik houd nog steeds van muziek en ga nog steeds graag met vriendinnen wat eten. Maar die gedrevenheid zet ik nu in voor anderen. Ik neem meer tijd voor mij en jaag mijn nieuwe dromen na.. En ik maak sneller de keus om tijd vrij te maken voor mijn gezin.
Rouw is nu zachter. Het zit hem in
Meer ondernemen met hen die ik liefheb. Die steek die ik voel wanneer ik mijn tweede zoon alleen zie spelen. Het niet meer zonder mijn man willen, alleen hij kent mijn overleden kind. De steen in mijn maag bij de vraag ‘is dit je enige kind’. Een carrièreswitch en doen wat ik belangrijk vind. Iets beter weten waar mijn grens ligt en die ook respecteren. Zijn kaarsje branden maar er ok mee zijn als ik dat 2 weken vergeet. De liefde die ik voel voor mijn 2 jongens. Het gelukkig zijn met dat ene gevulde autostoeltje als we afreizen naar een zonnige bestemming. Het dilemma: een derde kind willen voor t geval dat… geen derde kind willen voor t geval dat t weer… Zijn urn die een plekje heeft ergens in huis. Stoeien. Schaterlachen. Gek doen. Het genieten van opa’s en oma’s. Het nooit helemaal compleet en toch volmaakt gelukkig durven zijn. Minder willen werken en meer tijd voor elkaar. De zin voelen om zelf goed voor de dag te komen, voor mij, voor mijn zoon en voor mijn man. De kaarsjes die ik in kerk opsteek met de vraag of ze (wie dan ook) goed op hem zullen passen nu ik het niet kan. De haast die ik voel om mijn nieuwe ik te leren kennen. De verbondenheid voelen. Tevreden zijn. Uitkijken naar nieuwe dingen.
Ook jij kunt verder na verlies
Ook jij kunt er anders in staan, zachter. Vergeten zul je niet, wil je niet en dat kan ook niet. Die zekerheid kan ik je alvast geven. Hoe? Door de tijd te nemen, dat is stap een. Stap twee is voor iedereen anders, maar ik kan mij voorstellen dat je behoefte hebt om met iemand te praten. Iemand die je begrijpt en je opweg kan helpen. Ik ben zo iemand
Ik ben zwangerschapscounsellor & (rouw)coach en begeleid vrouwen de rust terug te vinden tijdens of na een medische zwangerschap, vroeggeboorte en/of verlies, zodat zij liefdevol kunnen terugkijken op een intense periode en met frisse moed de toekomst in durven kijken.
Mijn werk is geïnspireerd door mijn persoonlijke ervaring van twee medische en risicovolle zwangerschappen, het verlies van mijn eerste zoon en de vroeggeboorte van mijn tweede waarna een wekenlange opname op de NICU volgde. Meer weten? Neem gerust contact met mij op.
–
Foto: Anders dan verwacht
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?