Risicozwangerschap: 7 dingen die je niet van mij weet nu ik zwanger ben
Op Instagram en Facebook is iedereen gelukkig. We plaatsen foto’s van onszelf in de zon, op festivals, in fijne restaurants en tijdens de mooiste concerten. We vieren vriendschappen of trouwdagen online en er worden vrolijke baby avonturen gedeeld. Maar wanneer de twijfel toeslaat, blijft verdriet of angst veilig verborgen.
Is dat wel zo slim? Ontvangen we niet veel meer steun van vrienden en familie als we eerlijk zijn? Hebben we niet juist diepgaande vriendschappen als we alles delen, de hoogte- en de dieptepunten? Ik denk van wel. En nee dat hoeft niet allemaal online, laten we starten met openheid in het echte leven.
De vraag die mij vaak bezighoudt als het even minder gaat is: kunnen mijn beste vrienden of mijn ouders mijn verdriet wel aan? Hebben ze het niet al druk genoeg? Willen ze mijn verhaal wel horen? Inmiddels ben ik er achter dat die vragen onnodig zijn.
Dus daar gaan we dan: dit is wat ik de afgelopen maanden had moeten delen over mijn risicozwangerschap.
- Ik geloofde niet dat ik zwanger was
In het prille begin geloofde ik niet dat ik zwanger was. Vraag me niet waarom. Ik heb het hartje horen kloppen. Ik zag beweging. Ik had steun van de verloskundige en mijn vriend. Tot die ene echo liet zien dat ons kindje een afwijking heeft. Zie je nou wel dacht ik, er is iets mis. Sindsdien geloof ik dat er een kindje groeit. En bereiden we ons voor op de toekomst. - Ik voelde de eerste beweging in Italië
Na die echo moedigde het ziekenhuis ons aan er even tussenuit te gaan. In Italië voelde ik ons kindje voor het eerst. Het leken kleine belletjes. Iedere avond voelde ik het heel zachtjes borrelen in mijn buik. Na een poosje begon ik er naar uit te kijken. Ik wilde steeds vroeger naar bed want dan kwam de baby tot leven. - We kopen bewust geen kinderspulletjes
De maanden verstrijken maar het blijft onzeker. We weten al dat ons kind na de bevalling een poos in het ziekenhuis moet blijven. Eigenlijk is daarmee mijn zwangerschap verlengt en hebben we extra tijd om alles thuis voor te bereiden. Spullen kopen we daarom nu nog niet. Dat doen we pas als we weten wat we nodig hebben. Het is niet ondenkbaar dat meubeltjes en kleding moeten worden aangepast. - Ik sloot een overlijdensverzekering af
Terwijl ik volop bezig ben met het maken van nieuw leven verzekerde ik ons voor het ergste. Gek maar waar. Met een overlijdensverzekering weet ik in elk geval zeker dat, als alles misloopt, geld niet een extra bron van stress oplevert tijdens het regelen van een begrafenis. - Mijn kindje maakt mij ziek
Omdat ons kind zich anders ontwikkelt, werkt de placenta extra hard. Er moeten meer voedingsstoffen naar de baby. Als je er bij stilstaat is dat een heel bijzonder en bijna magisch mechanisme. Die overcompensatie zorgt er helaas ook voor dat ik afzwak en ziek ben. Heel ziek. Je hoort mij niet klagen. Ik ben blij dat de placenta zo knokt. - Ik leef al maanden in angst
Ik ben bang dat mijn vliezen plotsklaps breken als ik alleen thuis ben. Ik weet dat ik dan direct een ambulance moet bellen maar ik ben ook bang dat ze dan niet komen. Dat ze dan zeggen: “ach mevrouw, het duurt nog wel even voor het kindje er is”. Ik ben bang voor het ziekenhuis. Ik ben bang dat we niet de juiste hulpmiddelen voor ons kind kunnen vinden. En tot slot ben ik bang dat mensen ons veroordelen. Dat ze niet begrijpen waarom we alles op alles zetten voor een kindje met een handicap. - Mijn wereld is heel klein
Ik doe niets, spreek weinig mensen en bevind mij in een bubbel. Ik kan je niet vertellen waarom ik mij afsluit of wat ik doe en denk op een dag. Ik houd mij bezig met Google en heb lotgenoten gevonden in een Facebook groep. De stilte is een groot contrast met mijn normale drukke leven. Toch vliegen de dagen voorbij.
Samen sta je sterker, deel je twijfels
Niet iedere vrouw maakt een moeilijke zwangerschap mee. Als het je niet is overkomen, is inleven in een risicozwangerschap verre van eenvoudig. Maar het kan wel, als je maar de juiste informatie ontvangt van degene die zwanger is.
Ben je zwanger en valt het je zwaar? Ik daag je uit om nu een berichtje te sturen aan een goede vriendin en vertel het haar. Verberg je niet achter een hele berg emoticons en een korte update. In plaats daarvan vertel je waar je precies over nadenkt, wat je verdrietig maakt of waar je nu onzeker over bent. Praten zorgt voor rust in je hoofd en bovendien: twee weten meer dan één.
–
Foto: Charles del Uvio via Unsplash
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?