Polyhydramnion: mijn vliezen konden ieder moment breken
Ik was 23 weken zwanger en op weg naar het ziekenhuis. De hoeveelheid vruchtwater in mijn baarmoeder bleef maar stijgen en er werd gevreesd voor polyhydramnion. Oftewel te veel vruchtwater. De echoscopiste was nog geen 10 minuten bezig toen zij inderdaad concludeerde dat ik veel te veel vruchtwater had. Het zei me toen nog niets.
Te veel vruchtwater is problematisch. De baarmoeder groeit in sneltreinvaart en moet meer gewicht opvangen dan nodig. Dit zorgt voor een verhoogde kans op het vroegtijdig breken van de vliezen. In mijn geval was dat gevaar reëel. Ik moest per direct stoppen met werken en bedrust houden.
23 weken is te vroeg om geboren te worden
De echoscopiste vraagt of neonatologie kan aanschuiven tijdens de tweede helft van dit consult. Het gesprek slaat direct om. Het wordt zakelijk. Er wordt niet meer gesproken over kansen maar over het niet reanimeren wanneer ons kindje deze komende 7 dagen geboren wordt. Dat nieuws komt hard aan. Ik weet wat de grenzen zijn. Ik weet wanneer een baby kansen maakt en wanneer niet. Ik heb het allemaal gelezen. Maar moeten we het hier nu over hebben? Levert dit niet meer stress op dan nodig?
In deze week volgt een gesprek met een gynaecoloog over de bevalling. Niet de gynaecoloog die we vaker zien in dit traject en ook niet de echoscopist die mijn vruchtwater wekelijks meet. Ik hoop op een goed gesprek over onze wensen. Ik wil een geboorteplan opstellen, een plan dat houvast biedt in deze onzekere periode. Maar helaas gaat het over bevallen als er geen hoop meer is. Over bevallen van een kindje zonder hartslag. Een vreselijk gesprek en na afloop zijn we stil. Dit hadden we niet zien aankomen.
Actief behandelen bij 24 weken
Ruim een week later is de magische grens van 24 weken bereikt. Er volgt een nieuw gesprek met neonatologie. Mochten mijn vliezen nu breken, dan start een actief behandeltraject. Ons kind wordt gereanimeerd en krijgt beademing of andere ondersteuning. Het gesprek is positiever dan de week daarvoor. Er wordt gesproken over de moeilijke situatie en over ervaringen van de arts: “ook de allerkleinsten maken kans”. We mogen een keer langskomen op de NICU, een intensive care unit voor pasgeborenen, zodat we alvast kunnen wennen aan de weken die volgen. We gaan dit keer meer gerustgesteld naar huis.
Polyhydramnion en pijn
De weken kruipen voorbij. De polyhydramnion is een feit. Het vruchtwater neemt toe en daarmee mijn gewicht. Ik kom het huis niet uit, behalve dan voor de wekelijkse echo in het ziekenhuis. Slapen lukt niet meer in bed. Liggen is moeilijk met deze buik en opstaan vanaf een zacht matras kan ik niet alleen. De bank in de huiskamer is steviger en biedt meer steun. Bovendien houd ik hier mijn man niet de halve nacht wakker en kan ik wanneer nodig even op en neer lopen of tv kijken als ik niet kan slapen.
Mijn buik trekt aan mijn banden en rug. Wat begint als irritatie net onder mijn ribben eindigt in ondraaglijke pijn. In kruip letterlijk door het huis. Op advies van mijn gynaecoloog mag ik 6 paracetamols per dag slikken. De spiegel die ik zo opbouw helpt. Ik slaap beter en voel me positiever.
Wilskracht en engelengeduld
Van een leuke zwangerschap is geen sprake. Ik bestel wat dingen online voor mijn “vluchttas” maar echt voorbereiden of voorpret zit er niet in. Het geeft niet, ik heb het er allemaal voor over.
Ondanks alle stress heb ik het tot 35 weken volgehouden en gaf ik onze baby de best mogelijke start. Als ik terugkijk naar deze periode ben ik trots op mijn lijf, het heeft al dat gewicht gedragen. Ik ben trots op mij, met een ijzersterke wilskracht heb ik mijzelf er 12 weken lang doorheen gesleept. En ik ben trots op mijn man, zonder zijn engelengeduld, alle boodschappen en zijn rotsvaste vertrouwen had ik het nooit gekund.
–
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?