Ik heb PCOS en een kinderwens
PCOS gooide roet in het eten van onze grootste droom: kinderen. Op mijn 31ste werd deze verstoring in mijn hormoonhuishouding vastgesteld. Daarna volgde ook nog eens het verpletterende nieuws dat één van mijn eileiders mogelijk dicht zat. Geen wonder dus dat zwanger worden niet lukte. Sharon vertelt openhartig over PCOS en een kinderwens.
De voortekenen van PCOS waren altijd aanwezig
Ik ben altijd mollig geweest. Al vanaf mijn pubertijd probeer ik te letten op mijn voeding of volgde ik af en toe een dieet. Er ging wel eens een kilo af, maar echt vermageren deed ik niet. Ik had last van enige overbeharing en ik was soms onregelmatig ongesteld. Maar het mocht eigenlijk geen naam hebben. Achteraf gezien waren dit symptomen van PCOS.
Als jong meisje had ik een voorgevoel, er was iets mis. Samen met mijn moeder ben ik op onderzoek uitgegaan en vroeg ik artsen om raad. Er kwam echter geen antwoord. Later, in de pubertijd, ben ik zoals veel jonge vrouwen aan de pil gegaan. Zo ontstond meer regelmaat in mijn cyclus.
De jaren verstreken, ik leerde mijn partner kennen en op een zeker moment stopte ik met de pil. Ik wachtte ongeduldig op mijn menstruatie. Die bleef echter uit. Zes maanden lang gebeurde er niets. Ik liep toevallig al bij een arts met expertise in fertiliteit. Zij had al eens gezegd: als je wilt beginnen, kom dan eerst langs voor onderzoeken.
Ik was inmiddels behoorlijk ongerust. Dat gevoel uit mijn pubertijd speelde op: “er is iets niet goed”. Mijn arts startte enkele onderzoeken en stuitte al vrij snel op hele trossen follikels in mijn eierstokken. Dat was geen goed nieuws.
Wat is PCOS
Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS) betekent het hebben van meerdere follikels in de eierstok. Normaal gesproken ontwikkelen in de eerste helft van je cyclus een aantal follikels. Halverwege je cyclus springt er één (of soms twee) van deze follikels open. Daarbij komt er een eitje vrij. Dit is de eisprong. Het eitje komt terecht in de eileider en daarna de baarmoeder. Je bent in deze periode vruchtbaar. Wordt het eitje niet bevrucht, dan volgt de menstruatie.
Met PCOS vormen zich per maand veel meer follikels dan nodig. Ze groeien slecht en komen niet tot een maximale grootte waardoor geen van de follikels openspringt. Er is dus geen eisprong, geen menstruatie of een onregelmatige cyclus en je bent verminderd vruchtbaar.
Meer weten over PCOS? Lees dan ook: alles wat je moet weten over PCOS
Een klap in mijn gezicht
Deze uitleg is een klap in mijn gezicht. Ik heb mijn arts nog gevraagd: “hoe kan het dat ik vroeger wel ongesteld werd en nu niet meer?” Zij weet het exacte antwoord niet meteen. Dat ik destijds menstrueerde, betekende niet dat er maandelijks een eisprong was. Er wordt gekeken naar mijn AMH-waarde. Die blijkt gelukkig heel hoog, er zijn dus genoeg eicellen in voorraad.
De diagnose was gek genoeg ook een opluchting. Ik weet nu waarom ik al zo lang problemen heb met mijn gewicht en cyclus. Dit verklaart mijn voorgevoel en geeft ook aan waarom ik maar niet kan afvallen bijvoorbeeld.
Onze arts stelt voor fertiliteitsbehandelingen op te starten. Ze vertelde ons direct dat het geen makkelijke weg zou worden, dat ze er alles aan zou doen om het te laten slagen en dat ze er goede hoop in had dat het ons ooit zou lukken. Dat gaf moed.
Toen wij na onze tweede IVF besloten te stoppen met fertiliteitsbehandelingen, begon ik te twijfelen over de fertiliteitsyoga die ik wilde gaan geven. Hoe kan ik mensen helpen om zwanger te worden terwijl het mijzelf niet lukt? Dit heeft mij doen nadenken waar ik op dat moment zelf behoefte aan zou hebben, wensmama yoga werd geboren.
We starten met Clomid
We starten niet direct met IVF. We proberen eerst met Clomid een eisprong op te wekken. Na de drie rondes met telkens een andere dosis heb ik echter nog steeds geen eisprong. Ik moet starten met het zetten van spuitjes Menopur die direct op de eierstokken inwerken. Ik start op de laagste dosis en moet geleidelijk aan ophogen om overstimulatie te voorkomen. Dosis na dosis wordt opgehoogd, maar een eisprong blijft uit. Ik word moedeloos. Ik hoor mezelf nog zeggen: “Mijn lichaam kan het niet, ik ga nooit een eisprong krijgen, er komt geen eitje.”
Zoals het vaak gaat, als je het niet meer verwacht, gebeurt het toch. Daar was ineens toch een eitje. Menopur leek eerst weinig effect te hebben, maar na zestig dagen spuitjes zetten had ik eindelijk het gewenste effect. Enkele pogingen op de normale manier mislukten. Na een HSG-onderzoek lijkt het er op dat mijn eileider dicht zit en dus moesten we direct overstappen naar inseminatie.
Na de eerste inseminatie braken twee lange wachtweken aan. Met bibberende handen deed ik een zwangerschapstest. Die was positief. We hadden het gered, ondanks de tegenslag, de verpletterende diagnose en het lange wachten was ik zwanger.
Miskramen
Helaas was de blijdschap van korte duur. Ik kreeg een miskraam. Mijn initiële angst over wel of geen eisprong ebde weg. Daar kwam nieuwe angst voor in de plaats: ga ik ooit zwanger kunnen blijven?
Uiteindelijk heb ik drie miskramen gehad. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik was al onzeker over mijn lichaam en over mijn fertiliteit. Nu bleek ik ook nog moeite te hebben met zwanger blijven.
Vijf embryo’s na IVF
We stapten over op IVF. Ik kreeg deze keer direct een hoge dosis hormonen om de eierstokken goed wakker te maken. Iedere dag gaf ik mijzelf een spuitje. Op de dag van de eicelpunctie was ik zenuwachtig. Zouden alle spuitjes wel hebben geleid tot een aantal eicellen? Zouden er embryo’s ontstaan? Zou ik zwanger kunnen raken? En blijf ik het dan ook?
Ik had na de punctie veel pijn aan mijn eierstokken en ik was moe. Mijn buik was opgeblazen en daardoor leek ik zes maanden zwanger. Gevreesd werd voor overstimulatie en er volgde een ziekenhuisopname van drie dagen. Ik herinner me die pijn en ongemakken nog haarscherp, het was niet de meest fijne periode uit dit traject.
Er ontstonden vijf embryo’s. Wij konden ons geluk niet op. Vijf kansen. Vijf keer was er een terugplaatsing. Tijdens onze laatste terugplaatsing was ik ziek. Ik was bang dat dat het embryo negatief zou beïnvloeden. Zolang ik geen koorts had kon het volgens de artsen geen kwaad. Wel spraken we alvast over en nieuwe IVF-poging. Dit keer zou er een kijkoperatie aan vooraf gaan om te zien of mijn eileider inderdaad dicht zit.
IVF succes
Drie jaar. 156 weken. 1095 dagen. 1 IVF-ronde. 5 embryo’s. 3 miskramen. En nu, nu is het gelukt. Er komt geen kijkoperatie. Ik ben gewoon zwanger.
De vijfde terugplaatsing afgelopen januari verliep ondanks mijn ziek zijn zonder problemen. Twee weken later hadden we een positieve zwangerschapstest in handen. Die hadden we natuurlijk al vaker gezien. Angstig hebben we vijf weken gewacht op de eerste echo.
Ik kon niet geloven wat ik tijdens die echo zag! Een klein zwart stipje bleek een vruchtzakje op de juiste plek in mijn baarmoeder. En er leek zelfs al iets in te groeien. Ik huilde tranen met tuiten op die stoel in het UZ Gent.
–
Aan dit artikel werkte mee: Sharon, zij documenteerde haar hele verhaal op Gebroken dromen
Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?