Met 24 weken werd ik opgenomen met PROM

Ik zat al enige tijd thuis met PROM. PROM staat voor Premature Rupture of Membranes, wat inhoudt dat de vliezen ver voor 37 weken zwangerschap al breken. Mijn vliezen braken toen ik 21 weken zwanger was. Er kwam alleen geen bevalling op gang. De wekelijkse controles in het ziekenhuis lieten zien dat ons meisje het goed maakte, ondanks het weinige vruchtwater in mijn baarmoeder.

Opgenomen in het Erasmus MC-Sophia Kinderziekenhuis

Met 23 weken en een paar dagen werd ik gebeld door Erasmus MC-Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Ons eigen ziekenhuis in Breda had ons dossier met hen gedeeld. Een screeningsgesprek in Rotterdam volgde. Op één dag spraken we met een gynaecoloog, neonatoloog en kinderarts. Dat was geen ‘goednieuwsgesprek’. Er werd voornamelijk gekeken naar de statistische kansen van een kindje dat rond deze termijn wordt geboren. Het besluit om wel of niet actief te gaan behandelen bij geboorte lag bij ons. Wij besloten: ons kindje laat zien te willen vechten en dus doen wij dat ook. We kozen voor een actief beleid na geboorte.

Ik kreeg longrijpers toegediend. Een week later belde het Erasmus weer, ze wilden weten waarom ik thuis was. Bij een actief beleid moet neonatologie direct kunnen reageren na de bevalling. Dat zou niet kunnen als ik in Breda was. Ik werd twee dagen later opgenomen in Rotterdam.

In het ziekenhuis deelde ik af en toe een kamer met iemand anders. Ik vond dat zwaar. Mijn situatie was al stressvol, maar om dan ook nog vrouwen te zien komen en gaan, dat deed gewoonweg pijn. Ik wilde ook naar huis en ik wilde dat alles goed was. Maar helaas bleef ik iedere keer opnieuw alleen achter in mijn ziekenhuiskamer. Voor ons zat er niets anders op dan wachten en hopen dat we de zwangerschap konden rekken. Hoe langer onze dochter het goed had in mijn buik, hoe beter.

Bedrust en infectiegevaar

Bij iedere beweging verloor ik vruchtwater. Om dit te vermijden, hield ik mij thuis en later in het ziekenhuis zo rustig mogelijk. Ik deed alles voor ons meisje.

Omdat mijn vliezen al lange tijd gebroken waren, was onze dochter niet meer volledig afgesloten van de buitenwereld. Er was een minuscuul kleine opening ontstaan waar vruchtwater uit kon sijpelen. En als er vruchtwater uit kan, dan kunnen bacteriën natuurlijk ook naar binnen glippen. PROM vraagt dan ook om zorgvuldige persoonlijke hygiëne. Dat betekent veel douchen, het toilet voor en na bezoek ontsmetten (zeker als je deze deelt met anderen thuis of in het ziekenhuis), vaak je handen wassen en goed opletten met wat je aanraakt.

Van vals alarm naar toch bevallen

Met 26 weken en 2 dagen werd ik ‘s nachts wakker. Ik had pijn in mijn onderrug en viel daardoor niet meer in slaap. De pijn leek regelmatig terug te keren en ik belde de verpleegkundige. Ze kwam kijken en besloot het af te wachten tot de volgende ochtend. ’s Ochtends kwam de gynaecoloog bij me langs en ineens ging het heel snel. Ze leek alles uit de kast te trekken. Het zou niet goed gaan met ons kindje. Ze dacht zelfs dat er toch een infectie speelde en stelde een spoedkeizersnede voor. Het bleek achteraf vals alarm.

Ik kreeg voor de tweede keer longrijpers toegediend. Een van de bekende bijwerkingen is dat je kindje daardoor minder beweegt. Twee dagen later voelde ik onze dochter inderdaad minder bewegen. Ik vroeg daarom ‘s avonds om een extra CTG (cardiotocograaf). Met een CTG kan de hartslag worden gemeten van de ongeboren baby. Nu liet onze dochter tijdens zo’n scan vaker dipjes zien in haar hartritme, maar op deze bewuste dag leek de terugval groter dan anders. Ik vermoedde dat ik weeën had en bij iedere vermoedelijke wee zakte ook haar hartslag. De gynaecoloog kwam kijken en constateerde twee centimeter ontsluiting. Toch hoefde ik mijn vriend nog niet te bellen, ik zou vannacht nog niet bevallen zei ze. Wel liet ik hem natuurlijk weten wat er aan de hand was. Samen besloten we dat hij nog een nachtje thuis zou slapen en niet naar Rotterdam zou komen.

Ik ben na dat telefoontje naar het toilet gegaan. Toen ik terugliep kwam er uit het niets een weeënstorm op gang kwam. In een mum van tijd had ik negen centimeter ontsluiting. Terwijl mijn vriend op de hoogte werd gebracht, rende de verpleging met mij naar de verloskamer. Ons kind lag in stuit en dat gaf extra risico tijdens de bevalling, zeker omdat ons meisje nog zo klein was en net even iets minder kon hebben dan een voldragen kind. Ik werd ingeknipt en plots was ze daar. Mijn vriend heeft de bevalling net niet gered. Hij kwam na de geboorte binnenstappen.

In de couveuse naar neonatologie

Onze dochter werd direct na de geboorte meegenomen. Speciaal voor haar stond een team van acht specialisten klaar, waaronder een neonatoloog en een verpleegkundige. Zij maakten haar klaar voor haar reis naar de afdeling neonatologie. Voordat ze met haar wegreden in de couveuse, staken zij nog even hun duim naar mij op, ze maakte het goed. Wat een opluchting!

Placenta operatief verwijderen

Omdat ik lange tijd zwanger was geweest zonder vruchtwater, volgde er na de bevalling een operatie om de placenta te verwijderen. Deze was zo ingedroogd dat hij niet meer uit zichzelf loskwam. Ik ken meer vrouwen waarbij dit het geval was, maar ik ken ook vrouwen waarbij de placenta zonder operatie loskwam. Waar het verschil in zit, weet ik niet.
Voor mijn vriend zijn het spannende uren geweest. Hij was bij onze dochter en zat tegelijkertijd in over mij, zou deze operatie goed gaan?

Onze dochter is in de nacht geboren. Nadat ik was bijgekomen van de operatie heb ik mijn dochter de volgende ochtend voor het eerst gezien. Ze was de nacht goed doorgekomen en was prachtig.

Verder lezen? Lees dan ook: Spanning op de NICU

–

Aan dit artikel werkte mee: Ramona Roding. Zij is moeder van een dochter en heeft haar eigen praktijk. Hier begeleidt zij ouders van te vroeg geboren kinderen en staat zij hen bij na een heftige periode in het ziekenhuis. Ook helpt zij vrouwen met de verwerking van een traumatische bevalling.

Foto: Anders dan verwacht

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?