Levenslang kinderloos, mijn droom lag in duigen

Kinderen krijgen, het lijkt zo vanzelfsprekend. Maar wat als het niet lukt, wat als je in een medisch traject beland en voorgoed afscheid moet nemen van je kinderwens? Het zijn diepgaande processen die onzichtbare sporen achterlaten, zowel mentaal als fysiek. Simone Sinjorgo (54 jaar) ondervond dat aan den lijve. Ze besloot haar ervaringen, als ongewild kinderloze vrouw én als therapeut, in te zetten om anderen te begeleiden bij het omgaan met het verborgen verlies. En ze schreef er ook een boek over.

Later zou ik mama worden, ik wist het zeker

‘Van jongs af aan droomde ik al van een huis vol met kinderen. Nooit had ik bedacht dat zwanger worden moeilijk kon zijn. Of niet zou lukken. Behoorlijk naïef maar in mijn omgeving kwam een onvervulde kinderwens of miskraam niet ter sprake. Jaren later bleef mijn gewenste zwangerschap uit. Onderzoeken volgden. En de uitslagen voelden als een mokerslag; flinke misvorming in mijn baarmoeder en mijn ex verminderd vruchtbaar. Ineens lag mijn droom voor een gezin in duigen.’

Medische malle molen

‘Zonder hulp zou het moeilijk worden zwanger te worden op een natuurlijke manier. Een periode van kunstmatige inseminatie en IVF volgde. Het had niet het gewenste resultaat. De gynaecoloog bood nog ICSI aan als optie. Maar dat stond toen (1999) nog echt in de kinderschoenen. Na 5 jaar viel het doek en we stapten uit de medische malle molen. Lichamelijk en geestelijk kon ik niet meer. Ik wilde mijn ‘zorgeloze leventje’ van ervoor weer terug. Niet wetende dat dit nooit zou gebeuren. Alles was veranderd. Mijn huwelijk, werk, vriendschappen. Maar bovenal was ik zelf veranderd.’

Van de ene achtbaan in de andere

‘De beslissing om te stoppen voelde eerst aan als een opluchting. Maar ik stond met lege handen en was vaak verdrietig, niet wetende waarom. Hoe kon ik zoveel pijn hebben om een kind dat er nooit geweest is? Ik voelde me eenzaam, want nu hoorde ik ook niet meer bij de wereld vol gezinnen. Soms snapte ik mezelf gewoon niet meer. Ik kon er goed over praten. Maar mijn hoofd sprak en niet mijn (onderbuik)gevoel. Daarbij had ik de knoop zelf doorgehakt om te stoppen. Dus vond ik dat ik niet moest zeuren, dus door! De perfecte oplossing was keihard werken en sporten. Een paar jaar later besefte ik dat ik van de ene emotionele achtbaan in de andere gestapt was. Door een burn-out en rughernia kwam mijn wagentje keihard tot stilstand.’

Verdriet verdwijnt nooit helemaal

‘Niemand had mij verteld dat het onzichtbare verdriet van ongewenste kinderloosheid altijd met je meereist. Feitelijk heb ik te maken met een levenslang rouwproces, omdat het in iedere nieuwe levensfase bepaalde dingen van mijn oude wond aanraakt. Zoals bijvoorbeeld het gemis van kleinkinderen of wegvallen van een partner. Oude gevoelens kunnen omhoog komen door van alles. Door die ene goedbedoelde opmerking of het zien van een kinderwagen, door foto’s van vriendinnen die hun kleinkinderen laten zien of door de buurman die met zijn kind voetbalt voor de deur.’

Geen ‘levende baby’ om te gedenken

‘Bij ongewenste kinderloosheid gaat het om onzichtbaar verlies voor de buitenwereld, terwijl het gemis voor mij heel duidelijk is. Er is geen ‘levende’ baby om te koesteren en geen overledene waarmee ik ervaringen hebt gedeeld met familie en vrienden.’ Je neemt afscheid van je kind nog voordat je hem of haar kon (vol)dragen of baren. Er is ook geen maatschappelijk afscheid of sociale erkenning bij miskramen of niet succesvolle vruchtbaarheidsbehandelingen, zoals bij een begrafenis.

Kinderloos ben je levenslang

Ongewenste kinderloosheid kun je nooit thuis laten, je kunt niet de deur achter je dichttrekken en even de boel de boel laten. Op de meest onverwachte momenten kun je met je gemis en/of pijn geconfronteerd worden. Natuurlijk verandert het verdriet wel van kleur en intensiteit met de jaren; het kost tijd. ‘Ik noem het wel eens ‘levenslang hebben.’ Sommigen vinden dat negatief of zwaar klinken, want een leven zonder kinderen kan toch ook heel mooi zijn. Klopt helemaal, ik heb veel in mijn leven om dankbaar voor te zijn. En dat ben ik ook. Echt! Ik kan enorm genieten van mijn vrijheid, mijn praktijk, mijn relatie met Léon en van onze hond Louis.

Verzoenen met de nieuwe situatie

‘Het verdriet en mijn gemis heb ik kunnen verweven in mijn leven. In het verleden kon ik dagen niet meer stoppen met huilen of nog dagen last hebben van een opmerking. Dat is veranderd. Als iets mij raakt, laat ik het toe. Maar ik laat het verdriet niet meer mijn dag vergallen of overheersen. Ik sta mezelf toe er maximaal 30 minuten boos of verdrietig of wat dan ook over te zijn, er van alles van te vinden. Maar dan pak ik mezelf op, breng mijn lijf actief in beweging en ga echt wat doen. Niet om het weg te drukken, maar door bewust een andere keuze te maken. Mijn pijn staat allang niet meer op de voorgrond, maar ligt elke dag opnieuw wel op de loer.

Nieuwe basis voor een positief leven

Een andere droom, mijn eigen praktijk kwam in 2009 uit. Ik doe nu de dingen die ik leuk vind om te doen en heb van mijn grootste pijn mijn werk gemaakt. Het is mijn wens dat iedere vrouw en man die in een medisch traject zit om zwanger te worden of de kinderwens onvervuld ziet, weer volop kan genieten en zorgeloos kan leven. Ja, als je vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaat of moet leven met kinderloos zijn, dan heeft dat impact op je hele leven, maar je kunt echt een nieuwe betekenis aan je leven geven. Het leven is rijk aan mooie dingen ook al is dat met jouw verborgen pijn misschien moeilijk om te zien.

Niet dat mijn leven nu gesneden koek is of dat ik geen last meer heb van mijn onvervulde kinderwens. Al met al had ik toen graag willen weten wat ik nu weet. Dat had de verwerking een stuk makkelijker gemaakt. Maar mijn ervaringen heb ik nu gebruikt als basis voor het schrijven van mijn boek, zodat ik anderen kan inspireren met wat voor mij zo nuttig is geweest.

—

Dit artikel werd geschreven door: Simone Sinjorgo, lichaamsgericht psychosociaal therapeut en relatietherapeut. Simone ondersteunt vrouwen, mannen en stellen bij alles wat ze tegenkomen door hun onvervulde kinderwens en kinderloosheid. Ze begeleidt voor, tijdens en na fertiliteitstrajecten, maar ook bij het maken van keuzes rondom adoptie, draagmoederschap, sperma- of eiceldonatie.

Simone schreef een boek Onvervulde kinderwens – verborgen lichamelijke impact 100 tips om je leven in B.A.L.A.N.S te brengen. Meer weten, kijk dan op www.ongewenstkinderloos.nl

Foto’s: Simone Sinjorgo

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?