Ik durf niet af te zeggen

Een huwelijk, babyshower, concert, uit eten, een bedrijfsfeestje, high tea of housewarming. Het zijn allemaal gezellige momenten waarop je elkaar treft. Veel mensen krijgen energie van dit soort momenten, ze leven op van gezelligheid. Dit geldt echter niet voor iedereen. Er zijn ook mensen die zich van nature iets minder gelukkig voelen in een groep. Voor hen kost gezellig samenzijn gewoonlijk al veel energie. Als het dan ook nog eens niet goed met je gaat, kost gezellig samenzijn meer dan dat het je oplevert.  Hoewel je weet wat goed voor je is, spookt dat ene zinnetje door je hoofd: ‘ik durf niet af te zeggen’.

“Na een een eerdere miskraam en nu een spannende zwangerschap is het me al snel te veel. Zo ook die ene keer dat we waren uitgenodigd voor een etentje. De hele dag was ik er mee bezig. Ik hield mezelf voor: het is vast leuk als ik er ben. Huilend zat ik in de auto. Ik zag er zo ontzettend tegenop. Uiteindelijk belde mijn partner om te zeggen dat we rechtsomkeert gingen. Thuis op de bank met een kop thee werd ik weer rustig. Ik ben zo blij dat hij het voor mij opnam.”

Triggers maken kwetsbaar

Juist tijdens dit soort gezellige momenten liggen triggers op de loer. Het gaat vaak over de kinderen, over het verwachten van kinderen, over kinderen die net zijn geboren of over toekomstplannen. Al dan niet met de kinderen. Er wordt gekeuveld over school en leerplicht. Over verhuizen, drukte in het gezin en werk. Stuk voor stuk onschuldige onderwerpen voor je gesprekspartner(s). Maar voor jou liggen deze onderwerpen net wat gevoeliger.

Er zijn maar weinig momenten dat jij je ei kwijt kunt. Want wanneer vertel je over het uitblijven van jullie kinderwens? Of over een miskraam? Vertel je überhaupt dat je het moeilijk vindt om een zwangere vriendin op dit feestje te ontmoeten? Wat zeg je over je wens te adopteren nu je net aan het begin staat van een jarenlang traject? Of kun je wel vertellen hoe zwaar zwanger zijn voor jou is? Hoe vertel je over de medische zorgen van jouw peuter? Of wat wil je delen over de gitzwarte dagen na het overlijden van jullie kind? De kans is groot dat je zwijgt en dat sommige gespreksonderwerpen en opmerkingen onbedoeld pijn doen.

Weet wat je voelt

Je mist iets, en het verlangen is zo groot dat het soms allesomvattend is. Sta voor je vertrekt stil bij wat je voelt. Bedenk waar het precies vandaan komt. Verzet je er niet tegen, stap er niet “sterk” overheen want dan zit je de volgende dag huilend op de bank. Door hier vooraf even over na te denken, voorkom je dat je dit gevoel gaat projecteren op de mensen die je straks ontmoet. Het is niet hun schuld, het is niemands schuld. Jij voelt je rot omdat je iets mist.

Schuw het onderwerp niet

Nu je zo bewust bent van wat je voelt, is het de kunst om het straks als je aansluit bij de groep niet te vermijden. Soms helpt het al om vijf minuten te kunnen praten over wat je bezighoudt. Door iets te zeggen, trek je de spreekwoordelijke angel er uit. Voor jou, maar ook voor je omgeving. Als zij zien dat je er over kunt praten en daarna kunt switchen richting een ander onderwerp, is het voor hen een volgende keer makkelijker om er naar te vragen.

Het geeft niet als het even de stemming drukt. Dat is het leven. Niet alles kan bestaan uit heugelijke momenten. Kies wel je moment. Zoek een groepje goede bekenden. Maak het niet onnodig ongemakkelijk en probeer je woorden zorgvuldig te kiezen.

Een moment voor jezelf

Wat wil jij? Ga op zoek naar de kleine momentjes rondom het feestje of de borrel waar je tegenop ziet. Zorg dat je jezelf even kunt opladen. Zet een kop thee en luister naar een podcast bijvoorbeeld. Het duurt misschien dertig minuten. Maar in die dertig minuten kun je wel ontspannen.

Wees realistisch

Het is onmogelijk om te verwachten dat je in één weekend achterstallig werk wegwerkt, naar een verjaardag gaat met een persoonlijk cadeautje, dat je straalt tijdens een avondje stappen, het huis opruimt, met je lief een strandwandeling maakt, een vakantie boekt, koffie drinkt met een vriendin en dat je ontspant.

Bedenk realistische plannen. Als je niet lekker in je vel zit, moet er ruimte zijn voor jou. Zeg dus niet overal ja op en verwacht niet te veel van jezelf. Juist dan worden de momenten met anderen beter.

Nee zeggen is ook een optie

Heb je er alles aan gedaan maar voelt het niet goed om naar een feestje te gaan? Soms mag je ook afzeggen. Of, als nee zeggen echt verkeerd voelt, stel een grens. “We komen voor de lunch, daarna gaan we weer naar huis.” Leg je keuze netjes uit. Zo houd je iedereen tevreden en ga jij niet over je eigen grenzen heen.

Ik durf niet af te zeggen, straks ben ik de enige die niet komt

Je vraagt je misschien af: wie doet dat nou, nee zeggen. Je kunt toch niet altijd maar degene zijn die afhaakt? Het zal je nog verbazen hoeveel mensen een gezellig samenzijn afwijzen of inkorten, gewoon omdat het op dat moment belangrijk is om voor jezelf te zorgen. Een snelle rondvraag op Instagram liet zien dat deze community al aardig goed weet wanneer nee zeggen de beste optie is. 73% van de reacties zegt af te zeggen of eerder weg te gaan als het niet goed voelt. De overige 27% bikkelt door en laat zich niet kennen. Soms met alle gevolgen van dien. Je bent dus zeker niet de enige die soms een grens stelt.

—

Foto: Kesley Chance via Unsplash

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?