Hoe is het met je? Effectief informeren tijdens crisis

Crisis. Je zocht het niet op, het is je overkomen. Nu ben jij degene met een risicozwangerschap en zit jij iedere week in het ziekenhuis te wachten op een uitgebreide GUO. Of, wanneer je kindje al is geboren, ben jij het die dag en nacht waakt op de NICU. In beide situaties vliegen de testuitslagen, toekomstperspectieven en diagnoses je om de oren.

Het vreet energie, al die nieuwe informatie. Hier had je geen rekening mee gehouden. Steun van jullie omgeving kun je nu goed gebruiken. Het helpt als je weet dat mensen naar je luisteren, een brede schouder aanbieden als dat nodig is of met je meedenken als dat kan. Het verlicht de machteloosheid van de situatie. Want afwachten is het enige dat je kunt doen zodra je zwangerschap risicovol wordt of wanneer je kindje op de intensive care beland.

Vrienden en familie informeren

Hoe ging jullie gesprek? Wanneer weet je de uitslag? Gaan jullie vandaag of morgen voor een echo? Weet je al iets? Wanneer is de operatie? Hoe doen jullie dat met werk? Wat is het risico van die aandoening? Ik las een artikel, misschien heb je er wat aan? Hoe zat het nou precies? Hoe gaat het met jou?

Alle informatie die jullie in het ziekenhuis te horen krijgen is emotioneel en fysiek uitputtend. Maar vergis je niet. Het beantwoorden van bovenstaande goedbedoelde vragen, is even zwaar.

Na een afspraak heb je tijd nodig. Tijd om dat wat er gezegd is te verwerken, vragen te ordenen en eventueel dingen op te zoeken op internet. Je hebt ook tijd nodig om tot jezelf te komen. Je gaat wat drinken in de cafetaria van het ziekenhuis, je wandelt een beetje rond of je neemt weer plaats bij de couveuse. Daarna moet jij of je partner misschien naar kantoor, sta je in de file op weg naar huis, mag je helpen met het verschonen van een luier of moet er gekolfd worden. Al met al ben je met een belangrijke ziekenhuisafspraak zomaar een halve dag kwijt.

Ondertussen zitten vrienden en familie al te wachten op nieuws. Opschieten dus. Anders stromen de bezorgde berichtjes straks binnen. Het informeren van je omgeving begint te lijken op een stressvolle werkdag. Hoe blijft informeren werkbaar?

Manieren van informeren

Op visite. Ga bij jezelf te rade, krijg je energie van visite? Wil je mensen (vaak) zien en hen face to face vertellen hoe het met je gaat? Zo ja, wie brengen energie? Nodig die mensen uit en praat met hen over jullie situatie. Laat zien wat het met je doet. Je kunt in een gesprek alles goed en rustig uitleggen, ook de medische stand van zaken. Je kunt zien of jullie boodschap overkomt en een dikke knuffel kan wonderen doen.

Whatsappgroep. Een snelle manier van updaten is een Whatsappgroep. Hier kun je al jullie nieuws kwijt. Je kunt lezers vragen geen reacties plaatsen in deze groepsapp. Doen ze dat toch, reageer dan in een apart bericht. Je kunt reacties ook uitzetten (kies groepsinstelingen, kies berichten versturen, kies alleen beheerders). Zo vertroebelt de berichtenstroom niet met allerlei gesprekken en voorkom je dat mensen de groep verlaten om je daarna privé alsnog het hemd van het lijf vragen.

Privé gesprekken via Whatsapp. Een appje is zo geschreven. Houd er wel rekening mee dat de boodschap van lange informatieve berichten verloren kan gaan in een snel medium als Whatsapp. Hoe vaak heb je zelf al niet een berichtje vluchtig gelezen en gedacht, ik reageer later wel? Een paar uur later is de daadwerkelijke inhoud van het binnengekomen bericht weggezakt. Wordt het bericht dan aandachtig nog eens gelezen voor er wordt gereageerd? Vaak wel, soms niet. Mensen reageren mogelijk verkeerd of vragen naar de bekende weg.

Heb je veel vrienden en een grote familie? Is het voor jou haalbaar om met iedereen een gesprek aan te gaan? En hoe leg je keer op keer met andere woorden op een ander moment in de week uit wat je te weten bent gekomen? Whatsapp kan een dagtaak worden. Dat is niet per definitie negatief, het kan ook heel welkom zijn. Op deze manier kun je dagelijks je verhaal kwijt. Er is altijd wel iemand die nog op een antwoord van jou zit te wachten.

Bellen. We zouden het bijna vergeten maar je telefoon was ooit bedoeld om te bellen. Dit lijkt de gulden middenweg tussen visite en Whatsapp. Spreek van te voren af wanneer het gelegen komt en ga er samen echt voor zitten.

Online. Er is een grote groep vrouwen die gevoelens en medische dossiers deelt op Instagram en Facebook. Dat doen ze vaak anoniem. Je zou ervoor kunnen kiezen meer mensen uit te nodigen en iedereen hier op de hoogte te houden. Ook bestaan er heel wat persoonlijke blogs waarin de situatie soms tot in detail wordt beschreven. Het voordeel: de lezer kan zelf kiezen wanneer hij er tijd voor neemt en hoeveel hij daadwerkelijk leest. Je kunt online snel door berichten scrollen en toch een beeld krijgen van de situatie.

Informeren vs. medeleven

Het is moeilijk om je omgeving op te hoogte te houden. Iedereen hoopt op de magische woorden “het is allemaal goedgekomen”. Tot die tijd is het afwachten en heb je vaak niet veel anders te vertellen dan onderzoeksuitslagen, een “wat als” scenario of vervolgstappen. Je vertelt dat er even geen nieuws is. Of erger: er is slecht nieuws. Die berichtjes zijn confronterend. Confronterend voor jullie, maar ook voor jullie vrienden en familie die zo hard voor jullie duimen.

Het is verleidelijk om na iedere afspraak met een arts alle feiten te delen met je omgeving. Vertel ook hoe je je voelt. Juist als er even geen update is vanuit het ziekenhuis. Laat jullie angsten, verdriet, hoop en moed zien. Vrienden en familie kunnen niet allemaal – net als jij – expert zijn in jullie situatie. Zij zijn er ook voor je zonder al die medische kennis. Door meer met hen te delen dan alleen informatie, zorg je voor een veilige cocon waarin oprecht met jullie wordt meegeleefd.

Maak een keuze, wie kunnen jou het beste helpen?

Je omgeving op de hoogte houden is eigenlijk alleen werkbaar als je keuzes maakt. Niet iedereen is op dit moment even belangrijk. En dus hoeft niet iedereen persoonlijk van jou te horen hoe het met je gaat. Dat klinkt hard. Toch wordt het wel begrepen.

Bedenk wie je het liefste dicht om je heen hebt, die mensen komen langs, app je privé en/of spreek je telefonisch. De vrienden en familie die iets verder van je af staan, zitten misschien in een Whatsappgroep en bericht je daarnaast af en toe persoonlijk. De groep kennissen en collega’s houdt je op de hoogte via een Whatsappgroep, een blog of zij horen het nieuws via anderen.

Tot zover reikt jouw verantwoordelijkheid. Je vrienden en familie moeten zich ook realiseren waar ze zelf staan. Zijn zij de aangewezen persoon die dagelijks van zich laat horen of is een kaartje met “ik denk aan jullie” voor nu even genoeg?

Ken je iemand in een crisissituatie en ben je benieuwd waar je staat en wat er van jou wordt verwacht? Lees dan ook: De Kvetching Ring: Hoe Ziet “Ik ben er voor je” er eigenlijk uit?

—

Foto: via Pexels

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?