Een prematuur in huis

Ik ben moeder van een jongetje. Een jongetje die nu eigenlijk pas 8 weken oud is. Alleen in werkelijkheid is hij al een week of 17 hier bij ons. Wat hem in theorie een heel stuk ouder en wijzer maakt, maar in werkelijkheid is hij dat nog niet. Ons jongetje kwam 9 weken te vroeg en is dus wat je noemt een prematuur.

Prematuur

Voor mij is het concept nog vrij nieuw, natuurlijk weet ik dat hij te vroeg kwam en kan ik mij die voortslepende weken in het ziekenhuis nog heel goed herinneren. Hoe hij daar lag met een slangetje in zijn neus voor extra zuurstof. Schrikachtig. Naakt in de couveuse met alleen het kleinste luiertje aan. In een nestje zodat hij zich geborgen voelde. Onder de blauwe lamp vanwege geelzucht. Met een infuus aan zijn gespalkte arm. Ik kan de afdelingen waar hij heeft gelegen nog ruiken. Ik hoor nog ieder piepje op zijn monitor. Ieder alarm. En ik voel de schrik in mijn lijf. Het zijn herinneringen die ik denk ik nooit echt kwijtraak, het zal wel zachter worden op den duur.

Terugkijken is eenvoudig, vooruitkijken kunnen we natuurlijk niet. Wat zijn vroeggeboorte gaat betekenen voor zijn ontwikkeling, fysiek en/of mentaal? Dat weten we simpelweg nog niet.

Oei, ik groei

Het is nu nog wat vroeg om voorspellingen te doen over zijn ontwikkeling. We weten dat er geen zuurstoftekort was en dat er geen problemen zijn geconstateerd in zijn hersenen of DNA. Hij eet en groeit goed. Hij kan horen en zien. Inmiddels heeft hij zijn handjes ontdekt, volgt hij je met zijn oogjes en probeert hij zich op te richten als hij op zijn buik ligt.

Kortom, hij doet wat hij moet doen volgens de eerste hoofdstukken van het welbekende boek “Oei, ik groei”. Volgens zijn kinderarts moeten we in dat boek ook aanhouden dat hij nu 8 weken oud is. Hij zal net als ieder ander kind soms het één en soms het ander eerder of later kunnen dan aangegeven. Of hij gaandeweg ergens serieuze vertraging oploopt, valt nog niet te voorspellen.

Terugkomen in het ziekenhuis

Omdat voorspellen onmogelijk is, worden te vroeg geboren kinderen goed in de gaten gehouden door het ziekenhuis. Ook ons jongetje komt geregeld terug. Om de zoveel weken gaan we naar de kinderarts in ons ziekenhuis. Hier kijken ze mee met zijn ontwikkeling, voeding en geven ze (nu nog) vaccinaties. Ook vragen ze hoe het thuis gaat. In feite wordt hier hard gewerkt aan een compleet dossier van ons jongetje. Ik geloof dat we tot hij een jaar of vier is eens in de zoveel tijd terugkomen in het ziekenhuis. Zelfs daarna ook nog, maar dan minder frequent.

Door hem zo goed in de gaten te houden, kunnen we ook eerder starten met behandelen als er iets is waar zij hun vraagtekens bij zetten.

TOP programma

Kinderen die onder de 32 weken zwangerschap worden geboren, kunnen deelnemen aan het TOP Programma (Transmurale Ontwikkelingsondersteuning Premature). Ook wij doen daaraan mee. Eens in de maand komt een gespecialiseerde kinderfysiotherapeut bij ons thuis (of ik spreek haar tijdens het maandelijkse consult in het ziekenhuis). Samen kijken we naar de fysieke ontwikkeling van ons kindje. Wat kan hij al wel, wat nog niet en hoe stimuleren we hem een stapje te zetten naar een volgend niveau. Dit is voor ons leerzaam en leuk. Voor de kinderfysiotherapeut een moment om te monitoren hoe ons kindje zich echt ontwikkelt en of er eventueel zorgen zijn.

Zorgen maken

Waarom is er zoveel nazorg, het gaat nu toch goed? De cijfers liegen er niet om. Studies wijzen uit dat grofweg twee derde van de te vroeg geboren kinderen iets overhoudt aan zijn of haar avontuur op de NICU. Dat kan van alles zijn, van iets kleins dat bijna niet opvalt tot bijvoorbeeld een ernstige leerachterstand.

Aan mij de keuze: mij eindeloos druk maken of hij straks inderdaad iets overhoudt aan zijn vroeggeboorte of maar zien wat op ons pad komt. Ik kies heel bewust voor dat laatste. Voor nu doet hij wat hij moet doen: eten, slapen, huilen, kroelen, lachen en zijn wereld ontdekken. Ik prijs mij meer dan gelukkig dat dit stoere jongetje van klein en kwetsbaar uitgroeide tot een goedlachse blakende baby met gezonde bolle wangen. Wat een voorrecht dat dit kind de mijne is. Dat ik nu al weet dat hij kan vechten als het moet.

—

Foto: Anders dan verwacht

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?