De dag na de keizersnede. Een persoonlijk blog met twee tips

Als ik de dag na de keizersnede wakker word in het ziekenhuis, staat mijn man al naast zijn bed. Gelukkkig mocht hij na de operatie blijven slapen. Snel trekt hij een trui en broek aan, ik krijg een kus en weg is hij. Ik snap het wel. Ons kind is gisteren geboren en ligt in een couveuse op de Intensive Care. Mijn man moet nu zijn aandacht verdelen over twee mensen.

Nog geen vijf minuten later krijg ik via Whatsapp te horen dat het goed gaat met ons kind. Ik open de bijgesloten foto. De baby die ik nu zie lijkt anders dan gisteravond. Minder opgezwollen, minder in shock, maar ook minder echt.

Medicatie na de keizersnede

Ik voel geen pijn nu ik hier zo lig. Dat kan ook niet. Er werd een cocktail voorgeschreven van paracetamol en diclofenac. Ik kan zelf morfine toedienen via een infuuspomp. De wereld gaat langs mij heen en in mijn hoofd is het mistig. De medicatie maakt mij suf en ik voel mij niet de trotse moeder die ik zou moeten zijn.

Infuusstandaard wordt rollator

Het ontbijt wordt gebacht en een verpleegkundige komt mij helpen om uit bed te komen. Ik mag douchen, zegt ze. Mijn bed uit en douchen, het lijkt zo eenvoudig. Ik heb alleen nog geen idee hoe ik dat moet klaarspelen. Ik rol op mijn zij en schuif naar de rand van het bed. Eerst één been over de rand, daarna de tweede. Met mijn ellebogen duw ik mijzelf omhoog. Van de verpleegkundige mag ik mijn buikspieren niet aanspannen. Als ik zit, grijp ik met twee handen mijn infuusstandaard vast. Langzaam kom ik overeind. Ineens ben ik weer bij de les. De mist in mijn hoofd trekt weg. De pijn die er zonet niet was, is er nu wel. En hoe. Trillend sta ik naast mijn bed.

Stapje voor stapje schuifel ik door de kamer, mijn infuusstandaard als een rollator voor mij uit duwend. Dan weet ik ook alvast hoe dat voelt. Ik negeer de pijn en vermoeidheid in mijn lijf. Ik heb haast. Ik wil mijn kind zien. Ik wil knuffelen, een handje vasthouden en zachtjes zingen.

De pijn negeren: ik heb haast

Douchen voelt als een mokerslag. Moe en wit komt ik terug op mijn kamer. Ik dacht dat ik er van zou opknappen maar het tegendeel is waar. Ik word geholpen met aankleden. Uitgeput zit ik op mijn bed. Nog maar een beetje morfine dan en ik druk op mijn infuuspomp. De mist komt terug en ik probeer mij neer te leggen bij het ritme van het ziekenhuis. De schoonmaak is net weg en er komt een gynaecoloog langs om te kijken hoe het gaat. Daarna volgen nieuwe pijnstillers en lunch. Hoe kan de ochtend nu al voorbij zijn?

Mijn man is terug op mijn kamer. Hij heeft een schriftje bij zich met daarin een verslag over de eerste nacht van ons kind. Huilend lees ik de lieve woorden van de verpleging. Wat zijn ze zorgzaam en wat zijn ze trots op ons kind. Terwijl ik lees prop ik een boterham met kaas naar binnen. Opschieten!

Mijn bloeddruk en temperatuur worden gemeten. Er wordt gevraagd of ik al naar het toilet ben geweest. Na het antwoord op deze laatste vraag is iedereen tevreden. Ik kan eindelijk naar mijn kind. Mijn man regelt een rolstoel en staat breed lachend voor mijn bed. “Ik ben vader!” Roept hij uitgelaten. “Kom, ik neem je mee. We gaan kijken bij de couveuse.”

“Dag kleintje, ik ben je mama”

Hij kent de weg en heeft zelfs een toegangspasje om de intensive care op te mogen. Wanneer heeft hij dat geregeld? Hij kent de afdeling en het protocol al. Sieraden af, handen wassen, desinfecteren en daarna zachtjes langs de andere bedjes en couveuses manoeuvreren.

We ontmoeten de hoofdverpleegkundige. Ze vertelt over bloedwaarden, medicatie en starten met sondevoeding. Het gaat langs mij heen. Ik heb te veel medicatie in mijn lijf om alles te bevatten. Daarna rol ik naar ons plekje. Een kleine ruimte dat slechts met gordijnen kan worden afgeschermd. “Dag kleintje”, zeg ik. “Ik ben je mama.”

Tot zover het persoonlijke verhaal over de eerste dag na de keizersnede. Voor deze moeder zijn enkele details weggevallen. Dat komt o.a. door de medicatie en een heftige reactie op morfine. Hieronder deelt zij twee tips voor kersverse moeders:

• Zorg goed voor jezelf
  Ik ben na 24 uur van de morfine afgehaald en kreeg iets anders voorgeschreven. De morfine bezorgde mij nachtmerries en visioenen. Doodsbang was ik die eerste dag na de keizersnede. Maar ik zei niks. Ik had haast en wilde zo snel mogelijk mijn kind zien. Achteraf was dat niet handig. Toen de verpleging er achter kwam dat ik me slecht voelde, werd binnen een uur andere pijnstilling geregeld. De tweede dag voelde ik mij een stuk beter.

  TIP

  Kijk goed naar jezelf en vertel wat je voelt of denkt. Lucht je hart als je je rot voelt. Vertel het als je pijn hebt, als je twijfelt over de medicatie of als je verdrietig bent. Hoe verkeerd het ook voelt, neem wat tijd voor jezelf. Dan kun je daarna meer van je kind genieten.

• Documenteer je bevalling en de dagen daarna
  Als ik terugkijk op de keizersnede en de eerste dagen daarna, dan moet ik concluderen dat ik nog maar weinig echt weet. Al die pijnstillers hebben mij versuft. In foto’s en video’s is duidelijk te zien dat mijn ogen anders staan. Ik beweeg vreemd, bijna stroperig. Ik zie mij met bezoek poseren, maar ik weet het niet. Ook kan ik mij de eerste gesprekken met de verpleging en artsen niet herinneren. Dat zorgt nu voor vragen.

  TIP

  Laat je bevallingsverhaal en de eerste dagen vastleggen door je partner, vrienden en familie. Vraag de gynaecoloog hoe de keizersnede is verlopen. Zorg dat je gesprekken opneemt, extra foto’s maakt en/of dingen op laat schrijven. Het gaat je later helpen mocht je vragen hebben over je keizersnede of de dagen daarna.

—

Foto: Anders dan verwacht

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?