Buitenbaarmoederlijke zwangerschap | Een gezonde zwangerschap is niet vanzelfsprekend

Toen ons tweede zoontje bijna 1,5 jaar was, wilden we graag nog een derde kindje krijgen. En waar ik dacht, ik ben zo zwanger, viel dat toch even vies tegen. Bijna een jaar duurde het voor ik een positieve test in handen had. Yes eindelijk. Dolblij was ik. Maar helaas twee weken later kreeg ik een miskraam. Dapper hebben we doorgezet en twee maanden later bleek ik weer zwanger. Zeven weken lang leek het goed te gaan. Tot ik pijn kreeg, het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Ik had heel veel pijn

Zo rond de zevende week kreeg ik ontzettend veel pijn. Ergens dacht ik aan een fikse blaasontsteking of nierbekkenontsteking. Eenmaal bij de huisarts bleek het om iets anders te gaan. Hij belde met de gynaecoloog.

Ik had de pijn omschreven als diepe pijn rechtsachter bij mijn flank. Pijn die zo diep en intens was, dat ik het niet weg kon drukken. De huisarts vertelde me dat ik direct naar het ziekenhuis moest, de gynaecoloog wilde uitsluiten dat het om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging.

Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft een eicel zich buiten de baarmoeder genesteld. Er zijn enkele factoren die de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vergroten zoals roken of vruchtbaarheidsbehandelingen (dit was bij mij beide niet het geval).

Het kan lastig zijn om de symptomen te herkennen. Klachten komen namelijk overeen met die van een normale zwangerschap. Bekende symptomen zijn onder andere eenzijdige buikpijn, heftige buikpijn en pijn tussen de schouderbladen.

De diagnose kan worden gesteld door middel van een echo of een bloedtest. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan niet veranderen in een gezonde zwangerschap.

Was het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

De kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was erg klein, dus ik moest me nog niet te druk maken. Toch wist ik het meteen: dit is niet goed. Huilend belde ik mijn man, hij was al onderweg van zijn werk naar huis. Ik regelde oppas voor de jongens en binnen een half uur reden we naar het ziekenhuis.

Al heel snel werd de pijn heftiger. Op de echo zagen ze ook meteen dat het niet goed was. Er was geen vruchtje in de baarmoeder. Deze was ingenesteld in een eileider. Er was veel vocht rondom de baarmoeder te zien, bijna met zekerheid bloed. Ik moest direct worden geopereerd, de eileider zou namelijk kunnen knappen en dat kon wel eens gevaarlijk worden. Ik zou dan in shock kunnen raken door het enorme bloedverlies of ik zelfs kunnen sterven.

De angst, het verdriet, ik was in de war

Een paar uur geleden was ik nog in blijde verwachting en nu was het mis. Ik was zo bang dat de operatie mis zou gaan, dat ik zelfs een audioboodschap voor mijn jongens opnam op mijn telefoon. Ik had niet eens op een normale manier gedag gezegd omdat er haast was. Wat als ik ze niet meer zou zien? Ik haalde alles in mijn hoofd.

De pijn werd erger, ook deed nu het flink zeer tussen mijn schouderbladen. Hoe meer pijn ik kreeg, hoe banger ik werd dat mijn eileider zou knappen.

Operatie

Ik werd gehaald voor de operatie en ging onder narcose. Via een kijkoperatie, 3 gaatjes in mijn buik, hebben ze het vruchtje en het bloed weg kunnen zuigen. Ik had geluk, de eileider bleef bespaard. Vaak moet deze ook weggehaald worden omdat deze (alsnog) knapt.

De wens voor een derde bleef groot

Ik heb daarna echt alles even moeten laten bezinken, nadenken of we dit nog allemaal wel wilden. Maar de wens voor een derde was te groot, we wilden dit gewoon. Met de gynaecoloog was alles goed besproken. Zodra ik weer zwanger zou worden, moest ik zo snel mogelijk langskomen voor een echo.

Na bijna een jaar had ik weer een positieve test, maar in plaats van blijdschap was er vooral angst. Ik belde het ziekenhuis en we mochten later die week langskomen voor een echo.

Helaas: ze zagen niks in de baarmoeder, maar ook niet daarbuiten. Aangezien ik nog maar zo kort zwanger was, was het nog niet te zeggen of het goed of fout zat. Wel gaven ze aan dat bij een gewone zwangerschap er nu iets in de baarmoeder zichtbaar zou moeten zijn, namelijk een zwangerschapsring. Later die week kreeg ik een bloeding, het was waarschijnlijk dus weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die zichzelf had opgelost.

Verhoogde kans op buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

De gynaecoloog gaf aan dat de kans echt heel klein zou zijn dat dit nog een keer zou gebeuren. We moesten ons niet teveel zorgen maken en konden gewoon zwanger worden.

Toch gebeurde het nogmaals. Ik werd weer zwanger, en weer was er niets te zien op de echo. Om de dag moest ik bloedprikken, ze testen dan op je HCG waarde, bij een gezonde zwangerschap stijgt de waarde erg snel, bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap stijgt de waarde minimaal, maar is deze wel boven de 20. Aan mijn HCG waarde was duidelijk te zien dat het weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was.

Chemo of een nieuwe operatie

Na meerdere keren in het ziekenhuis geweest te zijn, werd er voorgesteld dat ik een flinke dosis chemo zou krijgen. Eén dosis, waardoor het vruchtje zou sterven. Ik vond dit een vreselijk idee, ook al wist ik dat het vruchtje buiten de baarmoeder niet levensvatbaar was, het voelde voor mij als een soort abortus. En dat terwijl het kindje zo gewenst was.

Verder zou een dosis chemo betekenen dat ik de eerst komende maanden niet zwanger zou mogen worden. Het was geen makkelijke keuze, chemo wil natuurlijk niemand en het gevoel dat er een tikkende tijdbom in je lijf zit wat op elk moment af kan gaan, is ook vreselijk. Na ongeveer twee weken kreeg ik een bloeding, het vruchtje werd afgestoten. Chemo of een operatie was niet meer nodig.

Het is goed zo

Wat een pijn en verdriet. Onze gynaecoloog stelde voor om IVF te proberen. Ze wilde het op een andere manier proberen, omdat waarschijnlijk het probleem toch bij mij zat. Mijn eileiders voerden misschien het eitje niet goed af naar mijn baarmoeder, er was iets beschadigd of het zou kunnen liggen aan de kwaliteit van de eitjes. Ook aan IVF zaten risico’s, waaronder een verhoogde kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Waarom zouden we dit doen? Ik heb nog een onderzoek gehad of mijn eileiders verstopt zaten, maar tijdens dit onderzoek was niks te vinden. We wilden geen risico’s meer en af van al dat verdriet. Na heel veel praten, besloten we dat het bleef bij onze twee zoons. Er kwam geen derde kindje meer, het was goed zo.

Een klein wondertje

Ik had twee mooie kinderen en een lieve man, en toch voelde voor mij mijn gezin nog niet compleet. Hoewel de keuze duidelijk was, en we er niet meer op hoopten, werd ik twee jaar later geheel onverwachts ineens weer zwanger.

Het was heel dubbel: de angst sloeg direct toe, ik wist zeker dat het fout zou zijn en tegelijk had ik ergens heel diep in mij, toch een kleine hoop. Ik kwam bij de gynaecoloog. Toen ik op de bank lag voor de echo begon ik al meteen te huilen, ik was zo bang voor alles wat weer ging komen.

Het was even stil. De gynaecoloog dacht iets te zien. Het was nog geen vruchtje, maar gezien het termijn was dat niet heel verwonderlijk. We moesten het nog wat tijd geven. Ik ging met een beetje hoop naar huis. Een week later was de echo goed, ze zagen wel degelijk een vruchtje! Nu 2,5 jaar later loopt ons kleine meisje rond. En is ons gezin compleet.

Gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit…

–

Dit artikel werd geschreven door: Esther van Pelt, getrouwd en moeder van drie kinderen. Esther werkt als woonbegeleidster in de verstandelijke gehandicaptenzorg en blogt over o.a. haar moederschap op Mama’s dagje uit.

Foto: Freepik

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?