5 dingen die je beste vriendin je niet vertelt over haar kinderwens

Jullie zijn al jaren beste vriendinnen. Jullie weten van elkaars gebroken harten, je kent het verhaal achter haar huwelijksaanzoek en je weet wanneer het even niet zo goed gaat. Kortom, jullie delen lief en leed. En nu is zij verminderd vruchtbaar en worstelt ze met een kinderwens die met de dag groter lijkt te worden. Jij zit in een andere fase. Je hebt al één of twee kinderen, misschien denken jullie aan nog een kindje of is je gezin al wel compleet. Je kent haar pijn niet. Althans, niet echt.

Je vriendin probeert heel veel met je te delen. Ze vertelt over het ziekenhuis en soms laat ze haar verdriet zien. Maar ze deelt niet alles. Dit zijn de vijf dingen die je beste vriendin jou niet vertelt over haar kinderwens.

1. Ik huil veel (maar voor de buitenwereld lach ik altijd)

Eigenlijk cijfer ik mijzelf weg. Weet je, ik heb soms tijd nodig om alleen te rouwen. Dat doe ik door een middagje te Netflixen of muziek te luisteren. Soms ga ik alleen wandelen of zoek ik de drukte op van de stad. In zo’n fase huil ik. Soms hard snikkend op de schouder van mijn lief, soms stilletjes zonder dat iemand het merkt. Het moet gewoon er uit.

Deze kant laat ik maar zelden zien. Ik wil geen medelijden of goedbedoeld advies. Ik wil er ook niet over praten. Ik wil dan even niets anders dan alleen zijn met mijn verdriet.

2. Ik ben verdrietig maar zo blij voor jou

Ik ben verdrietig over onze situatie. Maar ik ben oprecht blij voor jou. Als jij zwanger bent of als je vertelt over de avonturen van jouw kinderen op het kinderdagverblijf, op school of tijdens de vakantie. Ik leef met je mee en kan me goed voorstellen hoe rijk jouw leven is.

3. Ja, iedere zwangerschapsaankondiging doet pijn

Tegelijkertijd doet iedere nieuwe zwangerschapsaankondiging, ieder zwangerschapskwaaltje, iedere echo en ieder verhaal over vrolijke kinderavonturen pijn. Dus ook de verhalen die jij mij vertelt. Het voelt als een mes recht door mijn hart. Het is de eeuwig terugkerende vraag: waarom is ons dat (nog) niet gegund?

4. Ik wil niet dat je mij buitensluit

Als jouw verhalen steken, wil ik dan liever niets horen over zwangerschappen, baby’s en kinderen? Ja, natuurlijk wil ik wel naar je verhalen luisteren. Want zou je mij niets meer vertellen over jouw leven, dan sluit je me buiten. En dat wil ik al helemaal niet. Ik zou het wel fijn vinden als een nieuwe zwangerschapsaankondiging in een één op één gesprek wordt gedeeld en niet tijdens een etentje met meerdere vriendinnen of in een groepsapp. Ik zou het erg waarderen als je niet te veel over je zwangerschap of kind(eren) zeurt. Iedere vrouw mag zeuren, ik zal de laatste zijn die daar wat van zegt. Je mag ook af en toe tegen mij zeuren. Maar liever niet te veel, besef je wel: ik zou een moord doen om mee te mogen maken van wat jij meemaakt. Hoe zwaar het op momenten ook is.

5. Ik ben een buitenstaander

Als ik aan tafel zit met meerdere moeders, bijvoorbeeld op kantoor of tijdens een feestje, dan ben ik een buitenstaander. Veel gesprekken gaan over kinderen. Het gaat direct over hen of over onderwerpen als: “hoe is vakantie leuk voor ouder én kinder”. Er wordt collectief gebaald van de kinderopvang, vermoeidheid, geen oppas of weinig tijd met je partner. Ik kan over geen van deze onderwerpen meepraten. Ik heb ook geen advies of een bijzonder plan om te delen. Ik kan alleen wachten tot ik een haakje vind om het gesprek een andere wending te geven.

Vroeger hadden we het over onze carrière, een mooie film die we samen wilden kijken, blunders (al dan niet van onszelf), een (mini) vakantie of dagje sauna voor ons tweeën. Ook konden we uren vullen met de verhalen over onze partner, familie en vrienden. Waar zijn die gesprekken gebleven?

Waarom deelt zij niet alles over haar kinderwens?

Waarom vertellen we niet alles aan de mensen die dichtbij staan? Daar zijn talloze redenen voor. Het gaat te vaak over de ervaringen in het ziekenhuis bijvoorbeeld. Je vriendin voelt zicht al snel bezwaard als het weer over haar gaat en zij veegt het onderwerp van tafel. Het kan ook zijn dat zij een avondje over iets anders wil kletsen en er daarom niet over begint. Andersom kan ook. Misschien wil jij deze keer je hart luchten over iets wat voor jou belangrijk is of durf je er niet (meer) naar te vragen.

Soms is het gewoonweg niet goed genoeg uit te leggen. Je kent elkaar zo goed, en toch is het moeilijk om zoiets dringends als een onvervulde kinderwens echt te bevatten als je het niet zelf hebt meegemaakt. Heb het daar dan over. Laat blijken dat je niet alles kunt bevatten maar dat je er wel wilt zijn.

–

Foto: Joseph Pearson via Unsplash

Met Anders dan verwacht maak ik je wegwijs in de wereld van de medische zwangerschap en het leven daarna op de afdeling IC neonatologie (NICU). Met betrouwbare informatie, support en een gezonde dosis zelfontwikkeling, verbintenis en erkenning vinden we samen de rust terug in een risicovolle zwangerschap. Wil je met iemand praten? Stuur mij dan een berichtje. Je kunt bij mij je verhaal kwijt en als je daar behoefte aan hebt, kijken we samen welke vervolgstappen jou vooruit kunnen helpen. Of volg mij op Instagram en ontmoet in de comments andere vrouwen. Wil je een gastblog aanleveren, je expertise delen of adverteren? Stuur dan een mailtje. Ontdek je foutje of mis je iets op deze site? Laat het mij dan weten. Ik waardeer het heel erg als je meedenkt. Samen staan we sterker, toch?